بررسی نقش میانجیگر بهزیستی روانشناختی در رابطه ی کفایت اجتماعی با سلامت روانی نوجوانانبا ناتوانی های ذهنی

موضوع پژوهش حاضر ، بررسی نقش میانجیگر بهزیستی روانشناختی در رابطه ی کفایت اجتماعی با سلامت روانی نوجوانان با ناتوانی های ذهنی می باشد . این پژوهش که از نوع توصیفی است ، با استفاده از روش همبستگی و مدل یابی به روش تحلیل مسیر انجام شد . جامعه آماری این پژوهش کلیه نوجوانان دارای ناتوانی ذهنی ۱۲ تا ۱۸ سال در شهرستان اردبیل می باشد. برای انتخاب نمونه ۳۰ نفر از نوجوانان(۱۵ پسر و ۱۵ دختر ) دارای ناتوانی ذهنی ۱۲ تا ۱۸ سال شهرستان اردبیل به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند . در این مطالعه از ۳ پرسشنامه ی سلامت روانی SCL ۹۰ (دراگوتیس و همکاران ، ۱۹۷۲) ، بهزیستی روانشناختی (ریف ، ۱۹۸۰) و کفایت اجتماعی (فلنر و همکاران ، ۱۹۹۰) استفاده کرده ‍ایم که روایی و اعتبار آن توسط روانشناسان و اساتید این حوزه به اثبات رسیده است . نتایج تحلیل های آماری نشان داد که کفایت اجتماعی با نقش میانجی گر بهزیستی روانشناختی می تواند سلامت روانی را تبیین کند . در واقع نقش میانجی گر بهزیستی روانشناختی در رابطه ی کفایت اجتماعی با سلامت روانی نوجوانان دارای ناتوانی ذهنی مثبت و معنی دار است .

کلیدواژه ها:

کفایت اجتماعی ، بهزیستی روانشناختی ، سلامت روانی