مقایسه روش های تجربی و عددی برای ارزیابی پتانسیل روانگرایی با استفاده از نتایج آزمایش های صحرایی

ارزیابی پتانسیل روانگرایی در خاک های اشباع به عنوان یکی از مهم ترین پدیده های زلزله، در مهندسی ژئوتکنیک لرزه ایمی باشد. روش های مختلفی مانند روش های تجربی، آزمایش گاهی و عددی برای تخمین مقاومت خاک بعد از روانگرایی ارائهشده است، در این میان روش های آزمایشگاهی به دلیل هزینه زیاد، کمتر مورد توجه محققین قرار گرفته است. روش به کاررفته در این پژوهش شامل ارزیابی مدل های جمع آوری شده نواحی ساحلی دریای خزر دارای لایه های مستعد رو انگرایی واشباع، به روش های تجربی با استفاده از داده آزمون نفوذ استاندارد (SPT)، سرعت موج برشی (Vs) و مدل سازی در نرم افزار پلکسیس و استفاده از مدل رفتاری UBC۳D-PLM و مقایسه روش ها با یر دیگر می باشد، در این میان روش بری و سانسیو(۲۰۰۶) با ۹۴ درصد، یود و همکاران (۲۰۰۶) با ۷۶ درصد، ستین و همکاران (۲۰۰۴) با ۶۴ درصد و روش اندروس و استوکو با ۵۳ درصد شباهت نسبت به مدل عددی توانایی سنجش روانگرایی خاک را دارا می باشند. همچنین نشست در سطح مدل بهروش تجربی مقادیر بیشتری به خصوص در خاک های دارای ماسه سست با تراکم نسبی کم تر از ۴۰ درصد تا عمق ۶ متری بامدل عددی می باشد. نتیجه مقایسه کلی بین دو روش عددی و تجربی، نشان دهنده ی این نکته می باشد که روش های تجربیپتانسیل روانگرایی ییه ها و عمق وقوع آن ها را به صورت محافظه کارانه تری نسبت به مدل عددی پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

روانگرایی ، روانگرایی ، پلکسیس ، موج برشی ، UBC۳D-PLM ، SPT