رابطه سرسختی روانشناختی بر تاب آوری و فرسودگی شغلی شهرستان تبریز

تحقیق حاضر با هدف بررسی رابطه سرسختی روانشناختی بر تاب آوری و فرسودگی شغلی در پرستاران شهرتبریز انجام شده است. جامعه آماری شامل پرستاران شاغل در شهر تبریز با سابقه بالای حداقل ۱۵ سال در ۳بیمارستان شهر تبریز ( شهید مطهری ، آذربایجان ، طالقانی ) به تعداد ۱۴۰ نفر می باشد. حجم نمونه شامل۱۰۰ نفر ( ۶۰ نفر زن و ۴۰ نفر مرد) می باشد که با استفاده از جدول مورگان تعیین شده و با استفاده از روشنمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی همبستگی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات –از پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش ، مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون CD-RIS و سرسختیروانشناختی اهواز استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی ( توزیع فراوانی سن، توزیع فراوانی جنسیت ، توزیع فراوانی میزان تحصیلات ، توزیع فراوانی سابقه کار ) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون ، رگرسیون ، تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه ANOVA ) استفاده شده است. نتایجتحقیق نشان داد که بین تاب آوری و فرسودگی شغلی و بین سرسختی روان شناختی و فرسودگی شغلی و بینتاب آوری و سرسختی روانشناختی در پرستاران شاغل در شهر تبریز با سابقه بالای حداقل ۱۵ سال رابطهمعناداری وجود دارد . اما بین جنسیت و سابقه کار با فرسودگی شغلی و بین جنسیت و سابقه کار با سرسختی روان شناختی و بین جنسیت و سابقه کار با تاب آوری رابطه معناداری وجود ندارد. مطابق نتایج این تحقیق تابآوری و سرسختی روانشناختی بالا در پرستاران فرسودگی شخصی را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، پرستاران ، تاب آوری ، سرسختی روانشناختی