بررسی ویژگی های باستان گرایی در معماری دوره پهلوی اول شهر اصفهان

بیان مسئله: پیشرفت متداوم جامعه در هر زمینه ای بر پایه ی توجه به تجارب قبلی است. بنابراین بررسی سبکهای معماری گذشته به پیشرفت معماری کمک میکند. دوره ی پهلوی اول یکی از پرتحولترین ادوار تاریخی ایران است. تحوالت معماری این دوره به دلیل تغییر در اندیشه ی حکومت )ناسیونالیسم معاصر( چشمگیر بود. محور اصلی این تغییرات عقاید شدید باستان گرایی رضاشاه است. سبک معماری پهلوی اول، تلفیقی از سبکهای موجود آن دوره است. معماری تلفیقی اصفهان در دوره ی پهلوی اول به دلیل غنای شیوه ی اصفهانی در آن و علاقه ی استادکاران اصفهانی به این سبک اهمیت ویژهای دارد. در پژوهش حاضر عناصر باستان گرایی در ۸ بنای اصفهان در دوره ی پهلوی اول مورد بررسی قرار گرفته است.هدف پژوهش: شناخت ویژگی های باستان گرایی بناهای شهر اصفهان در دوره پهلوی اول و به دنبال آن شناخت سبک معماری باستان گرایی، شناخت معماری دوره پهلوی اول و شناخت ویژگیهای معماری شهر اصفهان در دوره پهلوی اول میباشد.روش پژوهش: مطالعه ی حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت، کیفی و از نوع تفسیری-تاریخی میباشد و به روش توصیفی-تحلیلی و مورد پژوهی انجام شده است. هشت بنا به عنوان نمونه ی موردی برگزیده شدند و عناصر باستان گرایی در عرصه های آن با روش کتابخانه ای و اسنادی مورد تحلیل قرار گرفته شده است. ابزار گردآوری اطلاعات به صورت فیش برداری میباشد.نتیجه گیری: عناصر باستان گرایی در بناهای پهلوی اول در اصفهان به صورت کالبدی و غالبا در نمای بنا مشاهده میشود. این عناصر شامل ایوان ستون دار مرتفع، حجاری و نقوش باستانی )هخامنشی(، سکوی سنگی و پله ی عریض ورودی میباشد.

کلیدواژه ها:

باستان گرایی ، معماری پهلوی اول ، معماری معاصر اصفهان