بررسی کاربردهای شبکه ی نرم افزار محور (SDN) در زیرساخت های مدرن شبکه

شبکه ی نرم افزار محور (SDN) نشان دهنده یک راه کار جدید برا ی مدیریت و اتصال به شبکه هستند: روشی که توسط سازندگان تجهیزات تعریف نمی شود، بلکه توسط کسانی که از شبکه استفاده می کنند تعریف می شود. این شبکه به اندازه کافی هوشمند است و می تواند ترافیک داده را مدیریت کند، منابع شبکه را به جایی که مورد نیاز است هدایت کند و در طول زمان برای برآورده کردن نیازهای کاربران جدید تغییر کند. با پیاده سازی پلتفرم مجازی، اپراتورها توانستند سرعت این شبکه را افزایش دهند و از این رو ارائه خدمات را بهبود بخشند. این بهروزرسانی زیرساخت اپراتورها را قادر می سازد تا تاخیر ارتباطات را تا حد زیادی برطرف کنند. به سوئیچ ها کمک می کند تا به طور مستقل برنامه ریزی و پیاده سازی شوند. SDN راهی برای ارائه قابلیت برنامه ریزی برای توسعه برنامه های کاربردی شبکه با جداسازی صفحه کنترل از صفحه داده است. یک شبکه را می توان متشکل از داده ها و صفحه کنترل مشاهده کرد. صفحه داده مسئول انتقال داده ها طبق قوانین جریان است و صفحه کنترل قوانین جریان و تصمیمات کنترلی لازم برای تحویل داده های کاربر به مقصد را مشخص می کند. در شبکه های سنتی همه اینها در یک جعبه واحد مثل روتر قرار می گیرند. با توسعه بیشتر در حافظه، قدرت پردازش و فناوری ذخیره سازی، سخت افزار مرکز داده می تواند سرورهای متعددی را به طور همزمان در یک محیط مجازی اجرا کند. در SDN بخش کنترل کننده شبکه از دستگاه های بین شبکه ای به یک کنترل کننده متمرکز منطقی جدا شده است و این دستگاه های شبکه به عنوان دستگاه های انتقال داده با هدف کلی کار می کنند.

کلیدواژه ها:

سخت افزار ، نرم افزار ، شبکه ، کنترل ، داده ، ارتباطات