تبیین اندیشه های شیخ بهایی در فرهنگ شهر اصفهان با بررسی معماری زمینه گرا

شیخ بهایی یکی از نام آورترین دانشمندان قرن دهم و اوایل قرن یازدهم ه . ق است که در زمینه علم و فرهنگ به خصوص در اصقهان،در علوم مختلف وزمینه معماری در زمان صفوی نقش به سزایی داشته اند مانند احداث حمام مشهور به شیخ بهائی که با شمعروشن بوده ،تقسیم آب زاینده رود نیز مهندسی حصار نجف اشرف، بنا و بسیاری از آثار و ابنیه دیگر. فرهنگ در تعاملات انسانی درکالبد معماری نقش اصلی را ایفا میکند، شاید در شهرهایمان وجود مرکز فرهنگی زیادی را داشته باشیم که آنچه که بنا به عنوانیک کاربری به معنای فرهنگی را یدک میکشد... .هدف این پژوهش اندیشه های شیخ بهایی در فرهنگ شهر اصفهان با بررسیمعماری زمینه گرا است.که شناسایی مراکز فرهنگی و فضاهای مورد نیاز در طراحی آنها، باز شناسی شاخصهای معماری زمین هگراوآثار شیخ بهایی در معماری شهر اصفهان ازاهداف فرعی پژوهش مییاشد .اندیشه های شیخ بهایی در فرهنگ شهر اصفهان با بررسیمعماری زمینه گرا، براساس ماهیت موضوع پژوهشی توصیفی تحلیلی،از لحاظ محتوا کیفی است، بررسی میانگین و نحوهتاثیرگذارمولف ههای و متغیرهای عنوان شده در شهر اصفهان که پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. پس از ارائه و بررسی آمار بهدست آمده از مولفه ها در مورد زمین هگرایی با نمونه موردی و تعیین شاخص ههای آن جداولی تهیه شده است. باتو جه به شهر اصفهانومعماری زمینه گرا وباتوجه به فرهنگ غنی اصفهان وآثار شیخ بهایی در اصفهان بهره گیری از عناص ر معماری بومی و سنتی منطقهو تلفیق آن با معماری مدرن- ترکیب سطوح و احجام هندسی و طبیعی- بهره گیری از ریتم، احترام به سنت و فرهنگ کهن و باززنده سازی اندیشه آن برای ارتباط با محیط- احترام به سایت و پوشش گیاهی و حفظ تعادل و هماهنگی با بستر طرح به نحوی کهپاسخگوی نیازهای افراد جامعه باشد.میتوان در آثار شیخ بهایی دید ودرشهر اصفهان معماری گذشته با رعایت قوانین در معماریزمینه گرا توانسته نیازهای معماری را تا حدودی برطرف سازد.

کلیدواژه ها:

معماری ، فرهنگ ، شیخ بهایی ، زمینه گرایی ، اصفهان