بررسی اعتبار امضای الکترونیکی در حقوق ثبت ایران

ضرورت بهره گیری از فناوری جدید ارتباطات و اطلاعات برای ثبت الکترونیکی آنقدر بدیهی است که توجیهی برای قصور از پیش بینی آن در مظام ثبتی کشور وجود ندارد. نتایج تحقیق حاکی از این است که در کشورمان، امضای الکترونیک براساس قانون تجارت الکترونیک دارای اعتبار امضا سنتی است اما سوابق حقوق ثبت کشورمان در این خصوص ناچیز بوده و قانون یا رویه خاصی که به تعریف اصطلاحات راجع به ثبت الکترونیکی پرداخته باشد، وجود ندارد. داده پیام باید به پیشرفته ترین وسایل روز تهیه و ذخیره شود. در غیر این صورت مدرک الکترونیکی ایجاد شده قابل اعتماد نخواهد بود و به تبع آن سند صادره نیز ارزشی نخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

امضاء الکترونیکی ، حقوق ثبت در ایران ، داده پیام