توصیف روش بومی و سنتی کشاورزی در شهر سورشجان

کشاورزی در گذشته یکی از مهم ترین کارهایی بوده است که برای رفع نیاز و کسب درآمد صورت می گرفته است و شیوه ی کشاورزی به صورت سنتی یا بومی روشی از کشاورزی است که از گذشتگان و نسل به نسل به آیندگان منتقل شده است . با گسترش و پیشرفت علم و توسعه ی امکانات وخدمات رفاهی در روستاها، تغییراتی نیز در شیوه ی کشاورزی به وجود آمد و ساختار و روش کشاورزی نیز متناسب با آن دستخوش تغییر و تحول شد. در این مطالعه سعی شده شیوه ی سنتی و بومی کشاورزی در یکی از شهرهای زاگرس نشین در گذشته و تغییراتی که در کشاورزی به مرور زمان اتفاق افتاده را مورد مطالعه قرار دهیم و سعی داریم توصیفی از شیوه ی کشاورزی در زمان های گذشته ( بومی وسنتی ) داشته باشیم . در این مطالعه به مراحل کشاورزی در گذشته که شامل : سیستم های آبیاری، شیوه ی شخم زنی ، کود دهی ، بذرپاشی ، روش برداشت (درو) است می پردازیم و با شیوه ی زندگی و کشاورزی مردم زاگرس نشین در گذشته آشنا می شویم و آگاه می شویم که مردم چگونه در گذشته به کشاورزی پرداخته و در این مطالعه می خوانیم که در دهه های اخیر با رشد وپیشرفت تکنولوژی در ابعاد مختلف زندگی و حرکت به سوی مدرن شدن، درشیوه کشاورزی نیز تغییراتی رخ داده که این تغییرات سبب به وجود آمدن دستگاه های کشاورزی پیشرفته و دور شدن از شیوه ی سنتی و بومی شده که این پیشرفت و تغییرات از سویی باعث آسان شدن زندگی و از سوی دیگر نیز مشکلات و هزینه های زیادی دارد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی ، دانش بومی وسنتی کشاورز ، محصولات ، سورشجان