اثر پپتیدهای زیست فعال سوپرورم بر عملکرد، ریخت شناسی و جمعیت میکروبی روده و پاسخ های ایمنی در جوجه های گوشتی

چکیده مبسوط مقدمه و هدف: استفاده از آنتی­ بیوتیک­ ها در تغذیه طیور علاوه بر اهمیت آن­ها در پیشگیری از بیماری­ ها، باعث افزایش روز افزون ناهنجاری ­های مادرزادی، بیماری­ های مزمن، افزایش مقاومت میکروبی و صدها عارضه کوچک و بزرگ دیگر که به ­عنوان معضلات بهداشت کنونی جامعه بشری مطرح است، می ­باشد. تمرکز بر رفاه حیوانات، مراقبت از محیط زیست، استفاده محدود از داروها و تولید یک محصول سالم بدون باقی مانده های شیمیایی که سلامت انسان را به خطر نیاندازد همیشه مورد توجه بوده است. یکی از جایگزین­ های مناسب برای آنتی­ بیوتیک­ ها، به پپتیدهای زیست فعال می­ توان اشاره کرد. مواد و روش­ ها: این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با ۲۴۰ قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه تجاری راس ۳۰۸، در شش تیمار، پنج تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره پایه، جیره پایه + ۰/۱ درصد ویتامین E و ۰/۰۵ درصد مادورامایسین، جیره پایه + ۰/۰۵ درصد مادورامایسین، جیره پایه + ۲۰۰ میلی­ گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم، جیره پایه +۴۰۰ میلی­ گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم و جیره پایه + ۶۰۰ میلی­ گرم در کیلوگرم پپتید سوپرورم بودند. اثر تیمارها بر عملکرد، جمعیت میکروبی، ریخت­ شناسی روده و پاسخ سیستم ایمنی جوجه ­های گوشتی بررسی شد. یافته ­ها: افزودن مادورامایسین (تیمار ۳) و پپتید سوپرورم در سطوح ۲۰۰، ۴۰۰ و ۶۰۰ میلی­ گرم به جیره در مقایسه با گروه شاهد توانسته است مصرف خوراک را در دوره پایانی کاهش دهد. از طرفی تیمارهایی که آنتی بیوتیک مصرف کردند، در مقایسه با تیمار ۵ که حاوی ۴۰۰ میلی ­گرم پپتید سوپرورم بود توانسته است جمعیت باکتری­­ های کل را کاهش دهد. اضافه کردن همه سطوح پپتید زیست فعال سوپرورم به جیره سبب کاهش قطر کریپت در مقایسه با گروه شاهد شد و همچنین جیره حاوی ۴۰۰ میلی­ گرم از پپتید سوپرورم باعث کاهش عمق کریپت در مقایسه با گروه شاهد شد. نتایج به­ دست آمده در رابطه با فاکتورهای ایمنی می­ توان بیان کرد که با افزودن آنتی­بیوتیک به جیره، می­تواند فاکتور­های ایمنی از جمله ایمنوگلوبولین G در سن ۳۵ روزگی در مقایسه با گروه شاهد افزایش دهد، همچینین پپتید سوپرورم در غلطت ۴۰۰ و ۶۰۰ میلی­ گرم به جیره توانسته است تیتر کل SRBC در سن ۴۲ روزگی در مقایسه با گروه شاهد بهبود دهد. نتیجه­ گیری: نتایج این آزمایش نشان داد که تیمارهای آزمایشی توانست شاخص­ های عملکردی را در سن ۱۱ تا ۴۲ روزگی و برخی از صفات ریخت­ شناسی ژژنوم مانند: عمق و قطر کریپت را بهبود دهد. همچنین می­ توان بیان کرد که اثر تیمارهای آزمایشی بر جمعیت باکتری کل و لاکتوباسیل و سطح ایمونوگلوبولین G (روز ۳۵) و تیتر کل SRBC (روز ۴۲) معنی­ دار بود.

کلیدواژه ها:

Bio active peptide ، Broiler chicken ، Immune response ، Microbial population ، Superworm ، پاسخ ایمنی ، پپتید زیست فعال ، جمعیت میکروبی ، جوجه گوشتی و سوپرورم