گردشگری اجتماع محور؛ گامی به سوی توسعه پایدار

گردشگری اجتماع محور یک مفهوم کلیدی برای پیشبرد اهداف توسعه پایدار گردشگری در مقابل گردشگری انبوه است. این رویکرد یکسناریو برد- برد برای توسعه محلی و حمایت از میراث تاریخی، فرهنگی و طبیعی می باشد که به طور کامل توسط افراد محلی شروع و مدیریت شده و بازده آن نیز مستقیما به افراد محلی برمی گردد. هدف این مقاله، تبیین گردشگری اجتماع محور، موانع و عوامل زمینه سازموفقیت آن با روش اسنادی و کتابخانه ای بود. براساس نتایج تحقیق، ساختار مدیریتی از بالا به پایین و تصمیم گیری مرکزی، فقدانبرنامه ریزی، زیرساخت ناکافی و عدم سرمایه گذاری از جمله موانع توسعه گردشگری اجتماع محور بود. به منظور توسعه گردشگری اجتماعمحور و بهره گیری از منافع آن، توانمندسازی و آموزش ساکنان محلی که مدیران واقعی در توسعه گردشگری اجتماع محور هستند دراولویت قرار دارد. در این راستا برنامه های آموزشی باید به شکل هدفمند تهیه و توسعه یابد تا دانش اساسی و مهارتی افراد ارتقا یابد. بخشدولتی میتواند در فراهم ساختن پشتیبانی مالی و فنی برای توسعه زیرساخت، سایتها و محصولات، توسعه ظرفیت فردی و نهادی قبل ازتوانمندسازی افراد محلی راهگشا باشد. همچنین جهت کاربرد موفقیت آمیز این رویکرد، ایجاد یک سازمان حکمرانی گردشگری که اعضایمحلی را با همدیگر متحد کرده و فرآیند تصمیم گیری اجماعی به کار برد ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

توسعه اقتصادی پایدار ، حفاظت محیطی ، مشارکت