بررسی بسترهای ارائه اطلاعات رسمی در جمهوری اسلامی ایران؛ (مطالعه موردی روزنامه رسمی)

حق آگاهی از جمله حقوق شهروندی است که دارای ابعاد گسترده ای می باشد، تا جایی که به اذعان بسیاری از اندیشمندان و نظریه پردازان، مردم سالاری بدون تضمین حق آگاهی نمی تواند متضمن آینده ای روشن باشد. به همین سبب دهه های متمادی است که نظام های حقوقی دنیا تلاش می کنند تا حق آگاهی و دسترسی به اطلاعات را در راستای تحقق اهداف متعددی از جمله مبارزه با فساد، گسترش مشارکت شهروندان، بهبود کیفیت خدمات عمومی و ارتقای سطح زندگی افراد با آگاهی از اطلاعات کاربردی تامین نموده و به تدریج با توسعه بسترها و ابزارهای فناورانه آن را ارتقاء دهند. روزنامه رسمی به عنوان یکی از مهمترین نهادهای حقوقی کشور که در پی ضرورت ارائه دادههای حاکمیتی به مردم به وجود آمده، یکی از اصلی ترین بازیگران میدان پیشگیری از فساد در بستر شفافیت به شمار می رود. با این توضیح که یکی از مهمترین ماموریت های روزنامه رسمی، ارائه دادههای حاکمیتی در دو بخش قوانین و مقررات و آگهی های قانونی بوده و اگر این سازمان، به درستی نقش خود را ایفا نماید، میتواند بسیاری از موقعیتهای تعارض منافع را به مثابه بستر احتمالی وقوع فساد نمایان ساخته و با تمهید فضایی برای نظارت عمومی میزان پیشگیری از فساد را افزایش دهد. در همین راستا نوشتار پیش رو تلاش نموده تا با تبیین جایگاه نهاد روزنامه رسمی کشور به عنوان بازوی ارتباط حاکمیت و مردم و مطالعه تجربیات بین الملل، چالش های سامانه فعلی روزنامه رسمی را مورد بررسی قرار داده و در نهایت پیشنهادهای اصلاحی را به منظور ارتقای سامانه در جهت ارائه اطلاعات به صورت استاندارد ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

حق آگاهی ، آزادی اطلاعات ، دسترسی آزاد به اطلاعات ، روزنامه رسمی ، مبارزه با فساد