آسیب حاد کلیوی به دنبال غرق شدگی: مروری روایتی

آسیب حاد کلیوی به دنبال غرق شدگی، به عنوان یک عارضه نسبتا شایع رخ می دهد و می تواند صدمه جبران ناپذیری را به کلیه ها وارد نماید. این آسیب ها معمولا در مراحل اولیه غرق شدگی رخ می دهند، خودمحدود شونده هستند و اکثر بیماران نیازی به دیالیز نخواهند داشت. تعداد مطالعات انجام شده در این زمینه بسیار محدود است و در نتیجه، اطلاعات جامعی جهت بررسی شیوع و مکانیسم این عارضه در دسترس نیست. هرچند برخی منابع بر این باورند که نکروز حاد توبولی در جریان شوک، هیپوکسی و میوگلوبینوری به دنبال غرق شدگی می تواند علت اصلی آسیب حاد کلیوی باشد. در مطالعه ای گذشته نگر، ۳۰ بیمار دچار غرق شدگی در سال ۱۹۹۹ بررسی شدند، حدود ۵۰ درصد بیماران دچار آسیب حاد کلیه شده بودند که علت آسیب، طیف گوناگونی از جمله شوک، هیپوکسی، رابدومیولیز و آسیب چند عضوی را شامل می شد. در سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷ نیز در یک کوهورت گذشته نگر، از بین ۹۵ بیمار که با تشخیص غرق شدگی به بیمارستان منتقل شده بودند، ۴۲ نفر (۳/۴۳ %) دچار آسیب حاد کلیه شده بودند که در ۱۷ نفر از بیماران (۱۸%) آسیب مرحله ۲ و ۳ رخ داده بود و یک بیمار نیز تحت دیالیز قرار گرفته بود. نتایج مطالعات بیانگر شیوع قابل توجه آسیب حاد کلیه در افرادی است که از مرگ به علت غرق شدگی، جان سالم به در برده اند. بررسی سریال سطح کراتینین و آموزش علائم خطر به بیمار پس از ترخیص حتی در بیماران بی علامت توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

Near-drowning ، Acute kidney injury ، Acute tubular necrosis ، Rhabdomyolysis. ، غرق شدگی ، آسیب حاد کلیه ، نکروز توبولی حاد ، رابدومیولیز.