مقایسه اثرگذاری روشهای برون ریزی استرس و تمرین صبر بر تاب آوری در بین پایوران مستقر در یک جزیره ایرانی در خلیج فارس

زمینه و هدف: افراد نظامی نسبت به فشارهای روزافزون روانی در شرایط نظامی بویژه در جزایر می بایست تاب آوری مناسب داشته باشند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثرگذاری روشهای برون ریزی استرس و تمرین صبر بر تاب آوری در بین پایوران یک جزیره ایرانی در خلیج فارس انجام شد. روش ها: مطالعه نیمه تجربی حاضر طی سال ۱۳۹۶ در یکی از جزایر ایرانی خلیج فارس انجام شد. تعداد ۴۰ نفر از کارکنان پایور نظامی مستقر در جزیره بصورت در دسترس وارد مطالعه شدند و بطور تصادفی در دو گروه برون ریزی استرس (۲۰ نفر) یا گروه تمرین صبر (۲۰ نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه تاب آوری کانر- دیویدسون در پیش آزمون برای همه تکمیل شد. سپس افراد هر دو گروه به مدت ۱۰ روز هر روز ۱ ساعت در جلسات آموزشی مخصوص به گروه خود، شرکت کردند. در پایان، مجددا پرسشنامه تاب آوری توسط آنها تکمیل شد. داده ها با نرم افزار SPSS۱۹ تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در آنالیز نهایی ۱۷ نفر در گروه تمرین صبر با میانگین سنی ۳/۲±۳۰/۷ سال و ۱۹ نفر در در گروه برون ریزی استرس با میانگین سنی ۲/۲±۲۹/۹ سال شرکت داشتند. روش برونریزی استرس موجب افزایش تاب آوری به میزان ۱۸/۷ درصد، و روش تمرین صبر موجب افزایش تاب آوری به میزان ۵۳ درصد شد. مقایسه میانگین نمرات ثبت شده در پس آزمون در افراد نشان داد که تمرین صبر به طور معنی داری باعث بهبود وضعیت تاب آوری (p=۰.۰۰۶)، نظامیان جزیره شده و اختلاف معنی داری با روش برون ریزی استرس داشته است. نتیجه گیری: هر دو روش برونریزی استرس و تمرین صبر، بر ارتقای تاب آوری، تاثیر مثبت و معنی داری دارد لذا پیشنهاد می شود که از هر دو روش مداخله ای و بویژه تمرین صبر، برای ارتقای تاب آوری، در افراد نظامی قبل، حین و بعد از اعزام به ماموریت استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Stress Defusing ، Patience Training ، Resilience ، Island ، Persian Gulf. ، برون ریزی استرس ، تمرین صبر ، تاب آوری ، جزیره ، خلیج فارس.