تکنیک های بهبود روش الکتروکینتیک در تصفیه خاک های آلوده

الکتروکینتیک روشی کارامد در حذف انواع آلاینده های آلی و فلزی از خاک های مختلف می باشد. این روش در کنار مزایایی چون پاکسازی هدفمند، عدم نیاز به حفاری، کاربرد در خاک های اشباع و غیر اشباع، توانایی تصفیه آلاینده های آلی و غیر آلی، ... محدودیت هایی هم دارد. تصفیه الکتروکینتیک تنها می تواند آلاینده های متحرک را از خاک جدا کند. از طرفی انحلال آلاینده ها تا حد زیادی به شرایط pH خاک بستگی دارد و ممکن است مواد یونی پیش از موعد رسوب کنند. چون انحلال دوباره آنها به آسانی صورت نمی گیرد، لازم است pH خاک کنترل شود. گاه نیاز به استفاده از محلول های بهبود دهنده شرایط می باشد. بسیاری از محققین به منظور بهبود عملکرد و افزایش راندمان تصفیه، راهکار های مختلفی نظیر استفاده از مواد کی لیت کننده، کمپلکس ساز، سورفکتنت ها و شبه حلال ها، عوامل اکسایش-کاهش و نیز غشای تبادل یونی ارائه کرده اند. در این مقاله سعی شده که ضمن معرفی هر یک از این تکنیک ها، برخی تحقیقات انجام شده در این زمینه بیان و عملکرد آنها مقایسه شوند.

کلیدواژه ها:

الکتروکینتیک ، کی لیت کننده ، کمپلکس ساز ، سورفکتنت و شبه حلال ، عامل اکسایش-کاهش ، غشای تبادل یونی