مقایسه دو روش تمرینی نوین بر شاخص های عملکردی و میزان لاکتات دختران فوتسالیست

سابقه و هدف: فوتسال یکی از ورزش هایی می باشد که هر روز در حوزه طراحی تمرین در حال پیشرفت است و شناخت بهترین تمرین برای ارتقای عملکرد یکی از مهمترین بخش های این ورزش به حساب می آید. هدف این مطالعه مقایسه دو روش تمرینی نوین، تمرین در شرایط مبتنی بر بازی (GPBT) و تمرین دوهای سریع مکرر (RSA) بر شاخصهای عملکردی و میزان لاکتات دختران فوتسالیست است. روش کار: چهارده فوتسالیست تمرین کرده با میانگین سابقه تمرینی (۲۸ / ۳±۸۴ / ۴ سال)، میانگین سن (۵۴ / ۱± ۴ / ۱۷ سال) در دو گروه GPBT؛ (۷ نفر) و RSA؛ (۷ نفر) تقسیم شدند. تمام شرکت کنندگان در پژوهش چهار هفته ای به دو روش تمرینی پرداختند. برای جمع آوری داده های مربوط به عملکرد، از آزمونهای رست، بالک، T ، RSA و آزمون عملکردی ویژه فوتسال استفاده شد و سطح لاکتات آزمودنی ها بلافاصله پس از آزمون بالک اندازه گیری شد. یافته ها: توان هوازی هر دو گروه افزایش معنی داری درون گروهی داشت، ولی اختلاف معنی داری بین گروهی نداشت (P=۰/۳۳۷). توان بی هوازی نیز، فقط در گروه IST تغییرات درونی معنی دار مشاهده شده بود (P=۰/۰۰۱) و عدم اختلاف بین گروهی (P=۰/۰۷۳) وجود داشت. چابکی و عملکرد ویژه نتایج مشابه درون گروهی داشتند و بین گروهی )برای چابکی P=۰/۰۱۲ و برای عملکرد ویژه P=۰/۰۱۵ نیز معنی داری نشان داد. نتایج لاکتات نشان داد، فقط در گروه GPBT تغییرات معنی دار بود و اختلاف بین گروهی معنی داری مشاهده نشد (P=۰/۳۳). نتیجهگیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، به مربیانی که برای آمادهسازی بازیکنان فوتسال در طول مسابقات برنامهریزی میکنند، پیشنهاد میشود از این شیوههای تمرینی جهت افزایش کارایی و بهبود عملکرد فوتسالیستها استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

فوتسال ، تمرین مبتنی بر بازی ، تمرینات سرعتی مکرر ، عملکرد ویژه