تاثیر مصرف مکمل دی ریبوز بر LDH، CK و MDA متعاقب یک فعالیت پلایومتریک در کشتی گیران مبتدی جوان

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف تاثیر مصرف مکمل دی ریبوز بر LDH، CK و MDA متعاقب یک جلسه پلایومتریک در کشتی گیران مبتدی جوان انجام گرفت. روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی که با طرح اندازه گیری تکراری انجام گرفت، ۳۲ کشتی گیر جوان مبتدی شهر خرم آباد با دامنه سنی ۱۵ تا ۱۸ به صورت در دسترس انتخاب شدند و در ۲ گروه ۱۶ نفری مصرف مکمل دی ریبوز همراه با تمرین پلایومتریک و مصرف دارونما همراه با تمرین پلایومتریک تقسیم شدند. در مرحله پیش آزمون خونگیری مرحله اول انجام گرفت. در گروه مکمل دی ریبوز تمرین پلایومتریک، شرکت کنندگان یک ساعت قبل از انجام فعالیت به مقدار ۱۵ گرم مکمل دی ریبوز مصرف نمودند، بعد از یک ساعت از مصرف مکمل دی ریبوز، آزمودنی ها پس از ۱۰ دقیقه گرم کردن به انجام تمرینات پلایومتریک مربوطه پرداختند. ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت پس از انجام تمرین پلایومتریک به ترتیب خونگیری مرحله دوم و سوم انجام شد. در گروه دارونما- تمرین پلایومتریک، شرکت کنندگان یک ساعت قبل از انجام فعالیت به مقدار ۱۵ گرم دارونما (سوربیتول و β-سیکلودکسترین) مصرف نمودند. داده های به دست آمده توسط آزمون تحلیل ورایانس با اندازه گیری تکراری تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که مصرف مکمل دی ریبوز در کاهش شاخص های پراکسیداسیون لیپیدی (MDA) (۰۵/۰>) و فشار اکسایشی (CK، LDH) متعاقب یک جلسه فعالیت پلایومتریک تاثیرگذار می باشد (۰۵/۰>). نتیجه گیری: باتوجه به نتایج مطالعه حاضر توصیه می شود کشتی گیران جوان با استفاده از مکمل سازی دی ریبوز از بروز فشار اکسایشی و پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از انجام فعالیت های ورزشی نسبتا شدید و پیامدهای بعدی آن جلوگیری کرد.

کلیدواژه ها:

تمرین پلایومتریک ، LDH ، CK ، MDA ، مکمل دی ریبوز ، کشتی