مقایسه اثر آنی و هشت هفته تمرینات در آب و تراباند بر نرخ بارگذاری، ایمپالس و گشتاور آزاد در افراد دارای پای پرونیت هنگام راه رفتن: یک مطالعه کار آزمایی بالینی

زمینه و هدف: مفصل مچ پا به خاطر تحمل وزن یکی از آسیب پذیرترین مفاصل بدن است. پای پرونیت، یک نوع ناهنجاری است که باعث کاهش ارتفاع قوس طولی داخلی هنگام تحمل وزن بدن می گردد و یکی از شایع ترین عارضه های اندام تحتانی است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر آنی و ۸ هفته تمرینات در آب و تراباند بر نرخ بارگذاری، ایمپالس و گشتاور آزاد در افراد دارای پای پرونیت هنگام راه رفتن انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی روی ۴۵ دانشجوی پسر دانشگاه محقق اردبیلی دارای پای پرونیت انجام شد. آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه ۱۵ نفری کنترل، تراباند و تمرین در آب قرار گرفتند. گروه مدخله به مدت ۸ هفته تمرینات را اجرا نمودند و اثر آنی و طولانی مدت تمرینات مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: اوج مثبت و منفی گشتاور آزاد، نرخ بارگذاری عمودی، ایمپالس عمودی در گروه تمرین در آب پس از ۸ هفته در مقایسه با پیش آزمون و آنی، کاهش آماری معنی داری یافت (P<۰.۰۵). همچنین ایمپالس راستای داخلی-خارجی در گروه تمرین در آب پس از ۸ هفته در مقایسه با پیش آزمون و آنی، افزایش آماری معنی داری یافت (P<۰.۰۵). به علاوه اوج مثبت گشتاور آزاد، ایمپالس عمودی در گروه تراباند پس از ۸ هفته در مقایسه با پیش آزمون و آنی، کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). همچنین نرخ بارگذاری در گروه تراباند آنی و پس از ۸ هفته در مقایسه با پیش آزمون کاهش آماری معنی داری یافت (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: تمرینات در آب و تراباند بعد از ۸ هفته می تواند اثرگذاری بهتری بر نرخ بارگذاری، گشتاور آزاد و ایمپالس در افراد مبتلا به پای پرونیت طی راه رفتن داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Exercises Therapy ، Pronation ، Gait ، Torque ، ورزش درمانی ، پرونیشن ، راه رفتن ، گشتاور