مقایسه داروهای اندانسترون، متوکلوپرامید و دگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ در کودکان تحت عمل جراحی استرابیسم

زمینه و هدف: تهوع و استفراغ از عوارض مهم بعد از اعمال جراحی است که برای بیمار ناخوشایند بوده و سبب تاخیر در ترخیص و بروز عوارض دیگر می شود. رویداد این عارضه بعد از جراحی استرابیسم زیاد است. روش های دارویی و غیر دارویی متعددی برای پیش گیری از بروز این عارضه به کار رفته است. هدف این مطالعه مقایسه اثرات سه داروی اندانسترون، متوکلوپرامید و دگزامتازون در پیش گیری و یا کاهش تهوع و استفراغ به دنبال جراحی استرابیسم در کودکان بوده است.   مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسویه کور، ۱۱۱ کودک و نوجوان ۲ تا ۱۵ ساله، کلاس ASA ( Physical Status Class ) I و II کاندید جراحی الکتیو استرابیسم به صورت تصادفی در ۳ گروه اندانسترون، متوکلوپرامید و دگزامتازون قرار گرفتند. دگزامتازون در شروع عمل و به دنبال القاء بیهوشی و اندانسترون و متوکلوپرامید نیم ساعت قبل از خاتمه عمل تجویز گردیدند. بروز تهوع و استفراغ و نیاز به درمان در ریکاوری (۱ ساعت اول بعد از عمل)، ۱ تا ۶ ساعت، ۶ تا ۱۲ ساعت و ۱۲ تا ۲۴ ساعت بعد از عمل در پرسش نامه ثبت گردید و توسط آزمون مجذور کای و Kruskall-wallis مورد تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: از نظر میانگین سنی، وزن و جنس تفاوت معنی داری بین گروه ها وجود نداشت. در گروه دارویی اندانسترون کمترین میزان تهوع و استفراغ بعد از عمل (۸/۷%) و کمترین میزان نیاز به داروی ضدتهوع و استفراغ (۶/۳%) مشاهده شد (در گروه دگزامتازون به ترتیب ۶/۱۲% و ۵/۱۳% و در گروه متوکلوپرامید ۵/۱۳% و ۸/۱۰%).   نتیجه گیری: کاربرد داروی اندانسترون در جراحی استرابیسم با کاهش بروز تهوع و استفراغ، کاهش بستری مجدد و هزینه های درمانی و رضایت بیشتر بیماران همراه است.   واژه های کلیدی: استرابیسم، تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی، اندانسترون، دگزامتازون، متوکلوپرامید

کلیدواژه ها:

Strabismus ، Post operative nausea and vomiting ، Ondansetron ، Dexamethasone ، Metoclopramide ، استرابیسم ، تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی ، اندانسترون ، دگزامتازون ، متوکلوپرامید