ارزیابی عوارض مادری و جنینی در زایمان طبیعی بعد از سزارین
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 58
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-23-8_001
تاریخ نمایه سازی: 16 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: از روش های مورد استفاده در جهت کاهش آمار روزافزون سزارین، استفاده از زایمان طبیعی بعد از سزارین است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی عوارض مادری و جنینی در افرادی که زایمان طبیعی موفق بعد از سزارین داشتند، انجام شد. روش کار: این مطالعه گذشته نگر بر روی ۱۶۰ زن متقاضی زایمان واژینال بعد از یک نوبت سزارین با برش عرضی بر روی رحم در فاصله سال های ۹۷-۱۳۹۵ در بیمارستان ام البنین (س) مشهد انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با زایمان بیماران و همچنین اطلاعات مربوط به نوزادان از پرونده بیماران جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۱) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، کای اسکوئر و تی تست انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از ۱۶۰ بیمار، ۱۴۱ نفر (۱۲/۸۸%) موفق به زایمان طبیعی شده و در ۱۹ نفر (۸۸/۱۱%) سزارین انجام شد. دو گروه موفقیت و شکست زایمان طبیعی بعد از سزارین، از نظر میانگین سن مادر (۱۸/۰=p)، متوسط توده بدنی (۰۷/۰=p)، متوسط سن حاملگی (۱۵/۰=p) و فاصله از سزارین قبلی (۰۷/۰=p) تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. بیشاب اسکور کمتر از ۶ در گروه شکست نسبت به گروه موفقیت به طور معناداری بیشتر بود (۰۲/۰=p). در گروه شکست، خونریزی بعد از زایمان (۰۳/۰=p) و بستری نوزاد در بخش مراقبت های ویژه (۰۰۱/۰>p) به طور معناداری بیشتر بود. نتیجه گیری: زایمان طبیعی بعد از سزارین، یک روش زایمانی مناسب و بی خطر بوده و سبب کاهش خطرات مادری و جنینی ناشی از سزارین تکراری می گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه میرتیموری
دانشیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سیده اعظم پورحسینی
استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مریم عمادزاده
استادیار گروه آمار، مرکز توسعه تحقیقات، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
نازنین یوسفی
رزیدنت گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سمیه معین درباری
استادیار گروه زنان و مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :