اثر مستقل و ترکیبی تمرین هوازی و عصاره سیر بر سطح کلیوی عامل رشد اندوتلیال عروقی و عامل رشد تبدیل بتا - ۱ در موش های صحرایی پیر

زمینه و هدف : پیری با آنژیوژنز آسیب دیده، گلومرواسکلروز و افزایش ابتلا به آسیب نفروتوکسیک همراه است. این مطالعه به منظور تعیین اثر مستقل و ترکیبی تمرین هوازی شنا و عصاره سیر بر سطح کلیوی عامل رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و عامل رشد تبدیل بتا -۱ (TGF-β۱) در موش های صحرایی پیر انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه تجربی ۳۵ سر موش صحرایی نر پیر (۵۰-۴۸ هفته ای) از نژاد ویستار به صورت تصادفی در گروه های کنترل، شم، تمرین هوازی، عصاره سیر (۲.۵ g/kg/bw) و تمرین هوازی + عصاره سیر (۲.۵ g/kg/bw) قرار داده شدند. حیوانات با تمرین شنا به مدت ۶۰ دقیقه، ۳ روز در هفته به مدت ۸ هفته ورزش داده شدند. سطح کلیوی VEGF و TGF-β۱ به روش الایزا تعیین شد. یافته ها : ۸ هفته تمرین شنا، مصرف مکمل سیر و ترکیبی از دو مداخله با افزایش معنی دار سطح VEGF و کاهش معنی دار TGF-β۱ در بافت کلیه موش های پیر همراه بود (P<۰.۰۵). بین اثر مستقل و ترکیبی این مداخله ها بر سطح TGF-β۱ و VEGF کلیوی موش های پیر تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری : به نظر می رسد بخشی از اثر حفاظتی تمرین منظم شنا، مصرف مکمل سیر و ترکیبی از دو مداخله بر فرایند پیری کلیه به توانایی این مداخله ها در کاهش TGF-β۱ و تنظیم مثبتVEGF مربوط است.

کلیدواژه ها:

Kidney ، Aging ، Garlic ، Aerobic exercise ، Vascular endothelial growth factor ، Transforming growth factor-β۱ ، کلیه ، پیری ، عصاره سیر ، تمرین هوازی ، عامل رشد اندوتلیال عروقی ، عامل رشد تبدیل- بتا یک