اثر بی خوابی بر سلامت عمومی پرستاران شیفت شب شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی گلستان (۱۳۸۷)

زمینه و هدف : کار در شیفت شب اثرات منفی فیزیکی، روانی و اجتماعی روی زندگی فردی پرستاران دارد و در ساعات طولانی کار، سلامت آنها را به مخاطره می اندازد. این مطالعه به منظور بررسی اثر بی خوابی بر سلامت عمومی پرستاران شیفت شب شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی ۱۲۴ پرستاری که شرایط ورود به مطالعه را داشتند؛ به صورت سرشماری از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان گلستان طی سال ۱۳۸۷ انتخاب شدند. داده ها در یک پرسشنامه حاوی مشخصات فردی و دو پرسشنامه در ارتباط با اثر بی خوابی و سلامت عمومی (GHQ-۲۸) ثبت گردید. یافته ها : اثر بی خوابی به ترتیب در بیشترین و کمترین واحدهای مورد پژوهش ۶/۵۵ درصد و ۴/۲ درصد و میزان بی خوابی (۹+-۵۸) در حد متوسط بود. بیشترین درصد (۶/۶۰ درصد) سلامت عمومی مطلوب و کمترین درصد (۵/۲ درصد) سلامت عمومی نامطلوب داشتند. اثر بی خوابی بر سلامت عمومی پرستاران از نظر آماری معنی داری بود (P<۰.۰۵) و با افزایش اثرات بی خوابی، سلامت عمومی کاهش می یافت. همچنین بین اثر بی خوابی با سن، سابقه کار و تعداد شیفت شب ارتباط آماری معنی داری یافت شد (P<۰.۰۵). به طوری که با افزایش سن، سابقه کار و تعداد شیفت شب میزان اثرات و عوارض بی خوابی کمتر می شد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بی خوابی در پرستاران سبب کاهش سلامت عمومی می گردد. لذا برنامه ریزی در راستای بهبود کیفیت خواب پرستاران ضروری است.

کلیدواژه ها:

Sleeplessness ، General Health ، Nurse ، Nightshift worker ، بی خوابی ، سلامت عمومی ، پرستار ، سابقه کار ، سن