مقایسه اثر لابتالول و هیدرالازین در درمان فشار خون بیماران مبتلا به پره اکلامپسی شدید
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 367
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-15-17_001
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: افزایش فشار خون یکی از شایع ترین عوارض بارداری است که علت اصلی ناتوانی مادری و پری ناتال محسوب می شود. لابتالول (مهار کننده همزمان گیرنده بتا و آلفا) داروی موثری در کنترل فشار خون می باشد که در بیمارستان های دانشگاهی ایران در بخش زنان، استفاده چندانی از آن نمی شود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو داروی هیدرالازین و لابتالول در کنترل فشار خون در پره اکلامپسی شدید انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی از اسفند ماه ۱۳۸۹ تا آذر ماه ۱۳۹۰ بر روی ۲۰۰ زن مبتلا به پره اکلامپسی شدید با سن بارداری ۲۸ تا ۴۰ هفته انجام شد. افراد به طور تصادفی در دو گروه تحت درمان با هیدرالازین (۵ میلی گرم تزریق وریدی یکجا و آهسته و تکرار آن هر ۲۰ دقیقه تا حداکثر ۵ نوبت) و تحت درمان با لابتالول (۲۰ میلی گرم تزریق وریدی یک جا و سپس در صورت عدم تاثیر در عرض ۲۰ دقیقه، ۴۰ میلی گرم دیگر و پس از آن ۸۰ میلی گرم هر ۲۰ دقیقه تا حداکثر دوز ۳۰۰ میلی گرم) قرار گرفتند. هدف اصلی، پایین آوردن موفقیت آمیز فشار خون دیاستولیک در حد ۹۰ تا ۱۰۰ میلی متر جیوه و پیشگیری از کاهش شدید فشار خون مادری بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۳) و آزمون های کای دو و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین دو گروه هیچ گونه اختلاف معناداری از نظر فشار خون سیستولیک (۶۱۹/۰=p) و دیاستولیک (۸۸۸/۰=p) پس از تجویز دارو، زمان زایمان (۹۰۳/۰=p)، مقیاس آپگار در دقیقه ۱ (۶۸۱/۰=p) و دقیقه ۵ (۶۳۹/۰=p)، سزارین (۶۵۹/۰=p) و خونریزی غیر طبیعی پس از زایمان (۹۹۸/۰=p) مشاهده نشد. نتیجه گیری: از لابتالول می توان برای کنترل فشار خون در زنان مبتلا به هیپرتانسیون شدید بارداری به عنوان جایگزین هیدرالازین استفاده کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه توسلی
دانشیار گروه زنان و زایمان، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
نفیسه ثقفی
دانشیار گروه زنان و زایمان، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
نیره قمیان
دانشیار گروه زنان و زایمان، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
شیما محیطی
رزیدنت زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
وحید دهستانی
رزیدنت داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سمیرا توسلی
کارشناس مامایی، مرکز تحقیقات سلامت زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :