شاخص فشار نسبی : ارزیابی ریسک مشاغل صنایع نساجی از دیدگاه ماکروارگونومی

مقدمه: ارزیابی ریسک ماکروارگونومی یکی از روش های ارزیابی ریسک ارگونومی جهت شناسایی انواع خطراتی می باشد که افراد در محیط های کاری با آن ها مواجهه هستند. شاخص فشار نسبی یکی از روش های ارزیابی ریسک ماکروارگونومی است که قادر به شناسایی ریسک فاکتورهای مرتیط با بروز مخاطرات شغلی در محیط کار می باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی ریسک ارگونومیکی مشاغل موجود در صنایع نساجی با شاخص فشار نسبی بود.روش ها: این مطالعه به روش سرشماری و در بین۱۵۶ نفر از پرسنل شاغل درصنایع نساجی در سه شیفت کاری صبح، عصر و شب انجام گرفت. جهت محاسبه شاخص فشار نسبی،معادل های گوناگونی برای اجزای کار تعریف شده که توسط آن ها این شاخص محاسبه می گردد. ارزش نهایی برای شاخص فشار نسبی،یک معیار بین صفر تا ۱۰ می باشد که عدد صفر بر خطرناک/ ناایمن/ بدون بهره ور بودن و عدد ۱۰ بر بی خطر/ ایمن/ بهره ور بودن دلالت دارد.یافته ها: آزمون آماری ANOVA نشان داد که در بین ۶ حیطه شاخص فشار نسبی، حیطه ی کار دستی و حواس در بین شیفت های کاری مختلف در صنایع نساجی دارای ارتباط معنی داری با خطر بروز مخاطرات شغلی می باشند (۰۵/۰P<). هم چنین حیطه های پوسچر و حمل دستی بار به ترتیب با میانگین (۱۱/۰)۱۹/۶ و (۴۱/۰)۱۴/۹ کمترین و بالاترین نمره را در بین ۶ حیطه شاخص فشار نسبی به خود اختصاص دادند.نتیجه گیری: براساس یافته های حاصل از پژوهش، وضعیت بدنی افراد در هنگام کار و کار دستی به عنوان تاثیرگذارترین عوامل در بروز مخاطرات شغلی در بین افراد شاغل در صنایع نساجی شناخته شدند. لذا حفظ پوسچر مناسب در هنگام فعالیت وکاهش میزان فعالیت هایی دستی توسط افراد در طی هر شیفت کاری می تواند تاثیر به سزایی در کاهش مخاطرات شغلی داشته باشد.واژه های کلیدی: ماکروارگونومی، شاخص فشار نسبی، صنایع نساجی