نقش معماری فضای آموزشی بر خلاقیت و توسعه پایدار کشور

امروزه توسعه و پیشرفت کشورها تا حد زیادی به منابع انسانی جامعه مرتبط است . در واقع وقتی یک کشور به توسعه و پایداری می رسد، که در حوزه ی پرورش نیروی انسانی عملکرد مثبتی و قابل قبولی داشته باشد. در تمام دنیا آموزش و پرورش به عنوان یک دستگاه مولد وظیفه ی تامین منابع انسانی کشور را به عهده دارد. آموزش و پرورش می تواند با سرمایه گذاری مناسب و برنامه ریزی تاثیرات گسترده و قابل توجهی بر جامعه داشته باشد. به همین علت آموزش، رشد و توسعه خلاقیت می تواند زیرساختار تحول توسعه برنامه ریزی آموزش و پرورش باشد. داشتن جامعه خلاق با توانایی حل مسئله سبب بهبود وضعیت کشور در ابعاد مختلف خواهد شد. از این رو مسئله خلاقیت حائز اهمیت است . خلاقیت توانایی ویژه ای برای افراد برگزیده نیست ، بلکه ویژگی مشترک همه انسان هاست و به طور یکسان همه افراد خلاقیت منحصر به فرد خود را دارند. اما باید بستری فراهم شود که این خلاقیت بروز کرده و پرورش یابد. مراکز و محیط های آموزشی از دیرباز یکی از مهم ترین فضاها در سطح شهر ها بوده اند محیط هم به صورت کالبدی و هم غیرکالبدی بر خلاقیت فرد اثر می گذارد. بنابراین محیطی در جهت ایجاد مهارت، اندیشه خلاق و علایق و انگیزه درونی موجب افزایش خلاقیت خواهد شد. در نتیجه می توان معماری فضای آموزشی را به عنوان یک محیط دربرگیرنده ی جهت پرورش انسان خلاق مورد مطالعه قرار داد. لذا هدف از این مقاله بررسی تاثیر معماری فضاهای آموزشی بر پرورش و بروز خلاقیت دانش آموزان می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، خلاقیت ، فضای آموزشی ، معماری