رضایتمندی از زندگی در جانبازان مبتلا به اختلالات عصبی-اسکلتی-عضلانی مچ و پا

زمینه و هدف: وجود انواع آسیب های مچ و پا در دراز مدت می­تواند باعث کاهش توانایی افراد در انجام امور روزمره، افزایش وابستگی به سایرین و در نتیجه کاهش سطح رضایت از زندگی شود. هدف از این مطالعه بررسی سطح رضایت از زندگی جانبازان مبتلا به اختلالات عصبی-اسکلتی-عضلانی مچ و پا بود. روش ها: در یک مطالعه تحلیلی، جانبازان مبتلا به مصدومیت­های مچ و پا از ۶ استان، شرکت­کردند. معاینات توسط متخصص طب فیزیکی و توانبخشی و کارشناس ارتوپدی فنی انجام شد و پرسشگران آموزش دیده اطلاعات زمینه­ای و رضایت از زندگی را جمع­آوری کردند. رضایت از زندگی توسط فرم SWLS (Satisfaction with Life Scale) سنجیده شد. نمرات حاصل بین ۵ الی ۳۵ متغیر بود و دسته­بندی بدین شرح بود: بسیار ناراضی (۵-۹)، ناراضی (۱۰-۱۴)، کمی ناراضی (۱۵-۱۹)، متوسط (۲۰-۲۴)، راضی (۲۵-۲۹) و بسیار راضی (۳۰-۳۵). محاسبات آماری با استفاده از نرم­افزار SPSS ۲۳ انجام شد. یافته ها: میانگین سن ۵۷۷ جانباز شرکت کننده در زمان مطالعه ۲/۸±۴/۵۲ سال بود. ضایعات عصبی اندام تحتانی شامل سیاتیک ۵/۲۴ % (۱۴۱=N)، فمورال ۳/۵ % (۳۱=N)، پرونئال ۲/۲۸ % (۱۶۲=N)، تیبیال ۸/۲۱ % (۱۲۶=N) بود. محدودیت­ در دامنه حرکتی مچ پا در ۲/۵۰ % (۲۹۰=N) وجود داشت. میانگین نمره رضایت از زندگی ۱/۷ ± ۶/۱۷ بود؛ ۳/۱۷ % (۱۰۰=N) از زندگی خود راضی یا بسیار راضی و ۰/۶۰ % (۳۴۶=N) از زندگی خود ناراضی بودند. سطح رضایت متوسط در ۷/۲۲ % (۱۳۱=N) گزارش شد. ارتباط معناداری بین میزان رضایت از زندگی و درصد جانبازی (۰۰۱/۰>P)، تحصیلات (۰۱۱/۰=P) و وضعیت اشتغال (۰۰۳/۰=P) مشاهده شد. سن و مصدومیت­های همراه با سطح رضایت از زندگی ارتباط معناداری نداشتند (۰۵/۰مچ و پا از زندگی خود راضی نیستند. درصد جانبازی، سطح تحصیلات و وضعیت اشتغال با میزان رضایتمندی از زندگی در ارتباط بودند.

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی ، جنگ ، مچ و پا