مکان یابی تغذیه مصنوعی آب زیرزمینی به روش امتیازدهی (مطالعه موردی: حوضه آبریز رودخانه روضه چای)

برای پهنه بندی پتانسیل تغذیه آب زیرزمینی در دشت ارومیه (حوضه آبریز روضه چای) به روش AHP از ۸ لایه با عناوین نفوذپذیری سطحی، ضخامت زون غیراشباع، قابلیت انتقال آبخوان، کیفیت آب زیرزمینی، شیب، کاربری اراضی، فاصله از رودخانه و فاصله تا روستا استفاده شده است. برای وزن دهی از روش AHP استفاده شده و ماتریس دودویی عوامل مختلف برای این منظور ایجاد شد در خروجی اوزان نهایی بیشترین اوزان به ترتیب به نفوذپذیری سطحی، ضخامت زون غیراشباع، قابلیت انتقال آبخوان اختصاص داده شده است. مطابق نتایج پهنه بندی نهایی مستعدترین نواحی به منظور تغذیه آب زیرزمینی نواحی مرکزی دشت هست به نظر می رسد علت آن تاثیر ۳ عامل اولیه (نفوذپذیری سطحی، ضخامت زون غیراشباع، قابلیت انتقال آبخوان) با اوزان بالا و شیب کم آن نواحی با شیب ۰ تا ۲ درصد باشد نواحی غربی و ورودی دشت به علت قابلیت انتقال آبخوان خیلی کم و شیب زیاد و همچنین بالا بودن ضخامت زون غیراشباع در پهنه بندی نهایی کم ترین استعداد را نشان می دهند. با توجه به نتایج پهنه بندی انجام گرفته که بیشترین قابلیت تغذیه مصنوعی باقابلیت های بسیار زیاد و زیاد را در ناحیه مرکز دشت به ترتیب با ۴۵ و ۲۷.۴ کیلومترمربع است و با در نظر گرفتن تمرکز بالای چاه های بهره برداری در مرکز دشت به نظر می رسد تغذیه مصنوعی در این نواحی نسبت به سایر مناطق مناسب تر باشد.

کلیدواژه ها:

تلفیق فضایی ، AHP ، GIS ، روش های درون یابی مکانی ، دشت ارومیه