بررسی تفسیری و حقوقی آیه «لااکراه فی الدین»

پژوهش پیرامون آیه شریفه «لا اکراه فی الدین» می تواند به عنوان یک اصل راهبردی در سرلوحه نظام مترقی اسلام، در تعامل باپیروان دیگر ادیان معرفی گردد. اگرچه پیرامون بررسی تفسیری این آیه شریفه پژوهش و مطالعه صورت گرفته، اما اجمالیمی باشند.در این نوشتار تلاش شده تا به شیوه توصیفی- تحلیلی با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و نیز نرم افزارهای قرآنی، آیه در تفسیر آیه، برخی معتقدند که دین یک سلسله معارف علمی را به دنبال فوق از جهت تفسیری و حقوقی مورد مداقه قرار گیرد. دارد و جامع همه این معارف، باورها است که از امور قلبی هست و اکراه در آن راه ندارد. با توجه به معناشناسی آیه لا اکراه؛ خداونددین خود را محبوب قلب انسانها قرار داده و هرگونه کراهت درونی و قلبی یا اکراه بیرونی و ظاهری را نفی و نهی نموده و دینحق و هدایت را بر هر دین دیگری، برتری داده تا متدینین به دین الهی در زمین، تمکن یابند و این به معنای اکراه واجبار تک تکافراد نمی باشد. در نظام اسلامی عقیده ای آزاد است که مبنای آن تفکر باشد، عقایدی که برمبنای وارثت، تقلید و از روی جهالتباشد را نمی پذیرد، لذا باید گفت: ارزش انتخاب راه درست، به آزادانه بودن آن است، اسلام به طورکلی پیرو تفکر آزاد است، ازاین رودر اسلام تعبد و تقلید در عقاید و اصول دین پذیرفته نیست، مرتد از اسلام نیز آزاد است که از اسلام برگردد و کسی هم با او کاریندارد، اما اگر ارتداد خود را فریاد کند یا بر ضد اسلام تبلیغ نماید، مجازات خواهد شد.

کلیدواژه ها:

قرآن ، تفسیر ، آزادی اندیشه ، آزادی عقیده ، حقوق بشر