اثربخشی مهارت های ارتباطی بر سازگاری اجتماعی و بهبود روابط والد فرزندی دانش آموزان دارای اختلال بیش فعالی مدارس ابتدایی (دوره اول) شهرستان علی آبادکتول

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی مهارت های ارتباطی بر سازگاری اجتماعی و بهبود روابط والد فرزندی دانش آموزان دارای اختلال بیش فعالی مدارس ابتدایی (دوره اول) شهر علی آبادکتول می باشد. این پژوهش شبه تجربی، پیش آزمون – پس آزمون با یک گروه گواه و یک گروه آزمایش و انتخاب به صورت در دسترس می باشد. برای رسیدن به این هدف جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال بیش فعالی ارجاع داده شده به مراکز مشاوره اداره آموزش و پرورش شهرستان علی آبادکتول بود و نمونه آماری در این پژوهش تعداد ۳۰ نفر ۲ گروه آزمایش (۱۵ نفری) و گروه کنترل (۱۵ نفر) که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و افراد به صورت تصادفی در ۲ گروه قرار گرفتند. در این پژوهش پرسشنامه اختلال نقص توجه و بیش فعالی کانرز (۱۹۹۹)؛ پرسش نامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (۱۹۹۳) و پرسشنامه ارزیابی رابطه والد – فرزند مارک آ. فاین، جی. آر. مورلند، و اندرو اسچووبل (۱۹۸۳) و نهایتا مداخله آموزشی مهارت های ارتباطی ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای (هر هفته دو جلسه) بر روی گروه نمونه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل آماری در سطح آمار توصیفی و آماراستنباطی (تحلیل کوواریانس) تجزیه و تحلیل شد و جهت انجام تمام امور تحلیل آماری از نرم افزار SPSS ورژن۲۲ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین میانگین سازگاری اجتماعی در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. یعنی با حذف تاثیر نمرات پیش آزمون بین میانگین تعدیل شده سازگاری اجتماعی بر حسب گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. به طور کلی بر اساس این یافته ها می توان گفت آموزش مهارت های ارتباطی در پس آزمون باعث کاهش نمرات در پرسش نامه سازگاری اجتماعی در دانش آموزان شده است که نشان دهنده افزایش سازگاری اجتماعی در آنان می باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، سازگاری اجتماعی ، روابط والد فرزندی ، اختلال بیش فعالی.