اثر بخشی روش تدریس قصه گویی، برهوش هیجانی و خلاقیت دانش آموزان پایه اول ابتدایی مدرسه دولتی قلم چی شهرستان گرگان

ضرورت انجام این پژوهش ، بررسی اثربخشی روش تدریس قصه گویی بر هوش هیجانی و خلاقیت دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهرستان گرگان بود. که روش شناسی این پژوهش از نظر ماهیت توصیفی و از نگاه روش نیمه آزمایشی با روش پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه و از نظر نوع پژوهش، کاربردی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پایه اول شهرستان گرگان در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد که به تعداد ۴۵۲۷ نفر می باشند. با توجه به اینکه طرح پژوهش مذکور آزمایشی می باشد و با علی رغم اینکه میزان نمونه در طرح های آزمایشی ۳۰ نفر در ۲ گروه گواه و آزمایش و در مجموع ۶۰ نفر درکلاس های پایه اول ابتدایی در دو شفیت پسرانه و دخترانه مدرسه دولتی قلم چی خواهد بود. روش نمونه گیری به صورت روش در دسترس می باشد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه های خلاقیت عابدی (۱۳۷۲)، هوش هیجانی ماورولی و همکاران (۲۰۰۸) و پروتکل قصه گویی بود. در خصوص جهت جمع آوری اطلاعات برای تایید یا رد فرضیه های پژوهش از روش میدانی استفاده می شود. یافته ها و نتیجه گیری حاصل از بین مولفه های قصه گویی با مقدار آزمون واریانس و مجذور ایتا، استفاده از هوش هیجانی با مقدار آزمون واریانس و مجذور ایتا متغیر خلاقیت دانش آموزان پایه اول ابتدایی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. این امر بدان معناست، روش تدریس بصورت قصه گویی ، برهوش هیجانی و خلاقیت دانش آموزان پایه اول ابتدایی اثرگذار است.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، قصه گویی ، هوش هیجانی ، دانش آموزان