رابطه تربیت بدنی و سلامت

حرکت امری غریزی است و برای رشد کودک نقش محور ی دارد این نقش در زمینه های مختلف رشد همچون رشد شناختی ،رشد عاطفی و رشد حرکتی او،حیاتی است .اگر برنامه ای خوب طراحی شود و به شکلی صحیح در ساعات درس تربیت بدنی تدریس گردد،مسلما سهم خوبی در رشد همه جانبه ی کودکان خواهد داشت .یک برنامه مناسب تربیت بدنی ریشه در نیاز ها،علائق و سطح رشد کودکان دارد.حرکت برای کودکان امکان تعامل با محیط و پاسخ گویی به محرک های اطراف خود را فراهم می آورد.کودک به کمک حرکت ،تصورات خود را از خود و دنیای پیرامون،توسعه می بخشد.بزرگسالان مفاهیم و مقاصد خود را به راحتی از طریق کلمات بیان می کنند،درحالی که کودکان از طریق حرکت بهتر می توانند منظور و مفهوم خود را عرضه کنند .شهید بزرگوار رجایی در این باره می گوید: (آن قدری که شما معلمان ورزش می توانید در میدان ورزش،بچه ها را تربیت کنید،در کلاس واقعا نمی شود آن ها را تربیت کرد؛برای این که در کلاس من بار ها گفته ام بچه ها خودشان را جمع و جور می کنند و آدم نمی فهمد که ذات آن ها چیست .) پذیرش این مسئله که حرکت در رشد همه جانبه انسان ها به عنوان افرادی با عملکرد کامل و جامع سهم مهمی دارد،ما را در بررسی کیفیت برنامه تربیت بدنی به عنوان وسیله سود مند تربیتی یاری می کند.این وسیله از دو طریق می تواند در رسیدن به اهداف وسیع تربیتی کمک عمده ای کند: ۱- از طریق یاری رسانی به کودکان جهت آموزش چگونگی به کار گیری مفید تر و موثر تر اندامشان ۲-از طریق یاری رسانی به آنان برای شناخت دنیای خود و آنچه در آن وجود دارد با کمک حرکت برنامه تربیت بدنی در مدارس ابتدایی باید به عنوان قسمت حیاتی از برنامه کامل درسی مدرسه مورد نظر قرار گیرد.نباید تصور کرد که تربیت بدنی درسی حاشیه ای یا ضمیمه است که به راحتی می توان آن را از برنامه مدرسه حذف کرد. باید دانست که تربیت بدنی در مدارس ابتدایی مفهوم بازی به شکل آزاد یا حکم ساعت تنفس بین دو کلاس را ندارد.کلاس درس تربیت بدنی حکم آزمایشگاهی را دارد که طی آن کودک با وظیفه مهم فراگیری حرکت و یاد گیری از طریق حرکت درگیر می شود.

کلیدواژه ها:

تربیت بدنی ، سلامت ، ورزش ، کودکان ، مدرسه ، تعلیم و تربیت