اثر بخشی قدردانی برهیجانات مثبت

در سالهای اخیر رویکردی نوین در حوزه روانشناسی گسترش یافته که از آن با نام روانشناسی مثبت یاد می شود. هدف روانشناسی مثبت این است که از توجه صرف به بدترین چیزها، به سوی ساختن بهترین کیفیت ها در زندگی حرکت کند. بدین منظور، باید تحقق توانایی ها در صف مقدم درمان و پیشگیری از بیماری های روانی قرار داده شود ( هفرون و بونیول ۱، ۲۰۱۱ )، که از جمله این توانایی ها قدردانی است ( امونز و کرامپلر ،۲۰۰۰). قدردانی سازه ای است که نظر روانشناسان را به خود جلب کرده و صفت جوهری روانشناسی مثبت نگر قلمداد شده است (وود، جوزف و مالتی ، ۲۰۰۹). در تحقیقاتی که انجام شده قدردانی بر هیجانات مثبت تاثیر گذار بوده است و باعث کنترل استرس و شادی و نشاط و امید در زندگی فرد خواهد بود .افزایش هیجانهای مثبت مانند قدردانی ، سبب گسترش توانایی شناختی و مهارتهای فرد می گردد، شادی را گسترش می دهد و سبب بروز تفکرات نوآورانه و امید می گردد. به عقیده اسنایدر امید نوعی روند فکری و شامل تفکر عامل و مسیرها است هر دو بعد از طریق رفتارهای هدفمند در تشکیل و تعیین میزان امید ضروری بوده و موجب سازگاری و سلامت جسمی و روانی می شوند. مسیرها جز شناختی امید و نشان دهنده توان فرد در خلق راههای معقول برای دستیابی به اهداف است . تفکر عامل ، جز انگیزشی امید و نشاندهنده برداشت شخصی در مورد توانایی برای رسیدن به اهداف گذشته حال و آینده است . اشخاص با سطح امید بالاتر موانع را به عنوان چالش تعبیر می کنند و راه های دیگری پیدا می کنند و انگیزش خود را در مسیر جدید به کار می برند. با توجه به موفقیت هایی کسب شده در هنگام مواجهه با موانع ، افراد امیدوار با هیجانات مثبت خود به سمت جلو حرکت می کنند. افراد ناامید گیر می افتند چون راههای جدید را نمی توانند پیدا کنند، در عوض، هیجانات منفی و نشخوار فکری آنها مانع پیگیری اهدافشان می شود .