اهمیت سرمایه اجتماعی در برنامه ریزی و مدیریت شهری

امروزه سرمایه اجتماعی، نقش بسیارمهمتری را نسبت به سایرسرمایه های فیزیکی وانسانی درسازمان ها وجوامع ایفا می کند. درغیاب سرمایه اجتماعی، سایرسرمایه ها اثربخشی خود را ازدست داده و بدون سرمایه اجتماعی پیمودن راههای توسعه و تکامل فرهنگی، اقتصادی ناهموار و دشوارمی شود. سرمایه اجتماعی به عنوان عنصر پایه در مدیریت مشارکتی شهرها، مقولاتی هستند که در راستای پاسخگویی به نیاز شهرهای کنونی و رفع مشکلات آن مطرح شده اند. با ظهور کلان شهرها و رشد روزافزون جوامع شهری و نیز ضرورت اداره مشارکتی شهرها، بحث پیرامون سرمایه اجتماعی و برنامه ریزی و مدیریت شهری طی سالهای اخیر در جهان مطرح و از سوی صاحب نظران با جدیت پیگیری شده است. این مقوله به تازگی در عرصه علوم اجتماعی و برنامه ریزی شهری کشور ما نیز راه یافته است. از این دیدگاه، تصمیم گیری در مورد توسعه و عمران شهر یا منطقه، باید توسط همه کسانی صورت گیرد که در آن مؤثر و ذی نفع هستند و می بایست بر اساس عدالت، آزادی و حق انتخاب شهروندان استوار شود. هدف از تدوین مقاله حاضر بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و برنامه ریزی و مدیریت شهری، نظریه های مهم آن از دیدگاه نظریه پردازان بنام می باشد، تا با درکی درست به دامنه و اثرات سرمایه اجتماعی در آن پی برد که مشارکت که یکی از عوامل سرمایه اجتماعی است و توجه بیشتر بدان از اقدامات اساسی در اداره بهتر شهرها محسوب می شود و توسعه سرمایه اجتماعی منجر به توسعه و تحول نظام مدیریت و برنامه ریزی شهری می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، جامعه مدنی ، سرمایه اجتماعی ، برنامه ریزی شهری