درمان ایدز بر پایه مهار آنزیم اینتگراز و طراحی داروهایی جدید با استفاده از روش داکینگ مولکولی

بیماری نقص ایمنی اکتسابی انسان (ایدز)، یکی از معضلات جوامع بشری می باشد که متاسفانه علی رغم تلاش های بسیار، هنوز درمان قطعی ای برای آن یافت نشده است . یکی از راه های متداول در مهار ویروس این بیماری ، استفاده از داروهای مهارکننده آنزیم های حیاتی ویروس می باشد. از جمله این آنزیم ها، میتوان به آنزیم اینتگراز اشاره کرد که به دلیل نقش کلیدی آن در چرخه زندگی ویروس، هدف بسیار مناسبی جهت طراحی دارو بوده و تاکنون مهارکننده های متعددی برای آن طراحی و تولید شده است و در درمان نیز مورد استفاده قرار گرفته اند.HIV-۱ IN یک آنزیم ضروری برای تکثیر ویروسی و یک هدف جالب برای طراحی داروهای جدید برای استفاده در درمان چند دارویی ایدز است . در این مطالعه ، جهت طراحی داروهایی با قدرت بیشتر در مهار آنزیم اینتگراز در ابتدا صورتبندی های ممکن داروی رالتگراویر بهینه شد. صورت بندی ۱و۵ پایدارترین صورتبندی معرفی شدند. بهترین حالت اتصال رالتگراویر و داروهای طراحی شده در جایگاه اتصال پروتئین با کمک مطالعات داکینگ مولکولی معین شد. با انجام آنالیزهای مربوطه در مدت انجام فرایند داکینگ ، ملاحظه شد که داروی ۱و۵ طراحی شده عملکرد بهتری در مهار آنزیم اینتگراز ویروس HIV-۱ در مقایسه با رالتگراویر دارند.

کلیدواژه ها:

طراحی دارو ، رالتگراویر ، سندروم نقص ایمنی اکتسابی ، آنزیم اینتگراز HIV-۱ ، مطالعات داکینگ مولکولی