بررسی بالینی و آزمایشگاهی رابدومیولیز در ۱۶۵ بیمار با مسمومیت حاد شدید

زمینه و هدف: رابدومیولیز نشانگانی بالینی و بیوشیمیایی است که یکی از علل آن مسمومیتهای حاد میباشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی رابدومیولیز در بیماران مبتلا به مسمومیت حاد شدید انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، از ۴۵۰ بیمار با مسمومیت حاد شدید که در بخش مراقبتهای ویژه مسمومین بیمارستان لقمان حکیم تهران، در فاصله ماههای فروردین تا مهر ۱۳۸۵ بستری شدند، ۱۶۵ بیمار با سطح سرمی کراتینکیناز حداقل پنج برابر میزان طبیعی (IU/L ≤ ۹۷۵) پس از رد سایر علل، وارد مطالعه شدند. تشخیص مسمومیت بر اساس تاریخچه مصرف سموم و یافتههای بالینی گذاشته شد. سم مصرف شده به کمک آزمایش سمشناسی مناسب تایید گردید. اطلاعات جمعیتشناختی، علائم بالینی و بررسیهای آزمایشگاهی بیماران ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (ویرایش ۵/۱۱) در سطح معنیداری ۰۵/۰>P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته ها: فراوانی رابدومیولیز در این مطالعه ۶/۳۶% بود. شایعترین نوع مسمومیت به وجود آورنده این عارضه به ترتیب، مصرف اپیوم (۲۸%)، داروهای ضد افسردگی سه حلقهای (۱۴%) و بنزودیازپینها (۱۴%) بودند. نارسایی حاد کلیه در ۲۳ بیمار (۱۵%) مشاهده گردید. بین سطح کراتینکیناز و میزان کراتینین سرم همبستگی خطی وجود داشت (۰۵/۰>P).   نتیجه گیری: بیماران با مسمومیت حاد شدید در معرض خطر بالای بروز رابدومیولیز قرار دارند و نارسایی حاد کلیه عارضه اصلی این نشانگان میباشد.

کلیدواژه ها:

Rhabdomyolysis ، Acute poisoning ، Creatine kinase ، Acute renal failure ، رابدومیولیز ، مسمومیت حاد ، کراتین کیناز ، نارسایی حاد کلیه