پایش خشکسالی بوم شناختی زاگرس میانی بر پایه داده های ماهواره لند ست ۷ و داده های اقلیمی(مطالعه موردی: استان لرستان)

پوشش گیاهی نقش مهمی در حفاظت از منابع آب و خاک، تثبیت کربن و بهبود کیفیت هوا دارد. در زاگرس میانی پوشش گیاهی جنگلی و مرتعی در رابطه با حفاظت از منابع خاک و آب و پایداری فعالیت های اقتصادی بسیار حایز اهمیت است. در این پژوهش با استفاده از پلتفرم گوگل ارث انجین و تصاویر ماهواره لندست ۷ ، خشکسالی زاگرس میانی با شاخص های گیاهی NDVI، SAVI و VCI برای دوره آماری ۲۰۰۰-۲۰۲۰ پایش شد. همچنین برای بررسی وضعیت کلی خشکسالی در سطح ناحیه مورد مطالعه با استفاده از شاخص SPI از داده های بارش ۹ ایستگاه هواشناسی سینوپتیک با پراکنش مکانی مناسب و طول دوره آماری (۲۰۰۰-۲۰۲۰) استفاده شد. نتایج شاخص VCI نشان داد که عمدتا منطقه مورد مطالعه در طول دوره آماری ۲۰۰۰-۲۰۲۰ تحت تاثیر خشکسالی خفیف بوده است. سال ۲۰۰۸ بیشترین میزان مساحت خشکسالی مربوط به طبقه متوسط را با ۶/۵۸۸۰ هکتار در بین سال های مورد مطالعه دارا بود. نتایج شاخص-های NDVI و SAVI نیز گویای افزایش طبقات پوشش گیاهی تنک و مناطق فاقد پوشش گیاهی به ترتیب به میزان ۱/۳۳۱۶۷۹ و ۱۱۵۱۶۴ هکتار و کاهش پوشش گیاهی نرمال و متراکم به ترتیب به میزان ۷/۴۴۶۱۶۰ و ۴/۶۸۲ هکتار در سال ۲۰۰۸ نسبت به سال های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ بود. براساس نتایج هر سه شاخص مورد بررسی شرایط مساعد پوشش گیاهی و ترسالی اکولوژیک در سال های ۲۰۱۶، ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ بدست آمد. بطور کلی نتایج نشان می دهد که افزایش یا کاهش پوشش گیاهی می تواند ناشی از رخداد یا نبود خشکسالی باشد، ضمن آن که دیگر عوامل مانند تغییرات کاربری اراضی نیز باید مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خشکسالی بوم شناختی ، سنجش از دور ، گوگل ارث انجین ، زاگرس میانی