رابطه هوشبهر جاری و قبل از بیماری در سالمندان با مشکل دمانس

سابقه و هدف : ذخیره شناختی، یک ساختار فرضی است که به طور وسیع مورد استفاده قرار گرفته تا توضیح دهد که چگونه با وجود تغییرات نورودژنراتیو مشابه (از نظر ماهیت و میزان)، افراد از نظر شدت پیر شدن شناختی و دمانس بالینی به طور قابل توجه ای با هم فرق دارند. این پژوهش با هدف بررسی هوشبهر جاری و هوشبهر قبل از بیماری در سالمندان دارای مشکل دمانس در مقایسه با سالمندان بدون مشکل دمانس انجام شد. مواد و روش ها : در این مطالعه مقطعی ۷۰ نفر سالمند در دو گروه (۳۵ نفر بیمار و ۳۵ نفر سالم) که در محدوده سنی ۶۵ تا ۹۰ سال قرار داشتند به روش نمونه گیری در دسترس از آسایشگاه های سالمندان و درمانگاه اعصاب و روان بیمارستان حافظ در شهر شیراز مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده برای گردآوری داده های پژوهش، آزمون های مهک، چهار خرده آزمون WÂÏS-R (واژگان، حساب، طراحی مکعب ها و تکمیل تصاویر) و معاینه مختصر وضعیت شناختی بودند. یافته ها : نتایج حاصل از اجرای آزمون t مستقل نشان داد که هوشبهر پیش مرضی و هوشبهر جاری (هوش کلامی و عملی) در سالمندان دارای مشکل دمانس نسبت به سالمندان بدون مشکل دمانس به طور معنی داری کمتر است. همچنین در سالمندان دارای مشکل دمانس نتایج حاصل از t وابسته نشانگر پایین تر بودن هوشبهر جاری نسبت به هوشبهر قبل از بیماری می باشد. استنتاج : به نظر می رسد که هوشبهر قبل از بیماری به عنوان یک مولفه مهم ذخیره شناختی، معیار و پایه ای برای ارزیابی شدت افت شناختی است و از طریق آن می توان خطر ابتلا به دمانس را تا حدی پیش بینی کرد.

کلیدواژه ها:

Çurrent ÏQ ، premorbid ÏQ ، the elderly ، dementia ، هوشبهر جاری ، هوشبهر قبل از بیماری ، سالمندان ، دمانس