بررسی میزان موفقیت متیل پردنیزولون استات در دفع سنگ حالب دیستال

سابقه و هدف:سنگ حالب باعث بسیاری از شکایات ازجمله درد پهلو و علایم درگیری دستگاه ادراری تحتانی و مراجعه بیماران به اورژانس، جهت درمان می گردد.سنگ شکنی از راه حالب TUL (Trans Ureteral Lithotripsy) و نیز با استفاده از امواج شوکی SWL (Shock Wave Lithotripsy) از درما ن های رایج سنگ های حالب دیستال است. درمان های طبی مختلفی برای سنگ های دیستال حالب وجود دارند که به درستی شناخته نشده اند. احتمال عبور خود به خودی سنگ با درمان طبی وجود دارد اما اثربخشی کورتیکواستروئیدها برای رسیدن به این هدف، مشخص نیست. در این مطالعه اثر پردنیزولون برروی عبور سنگ حالب بررسی شد.مواد و روش ها: ۸۵ بیمار که به خاطر قولنج از اردیبهشت ۱۳۸۰ تا اردیبهشت ۱۳۸۲ به طور سرپایی مراجعه کرده بودند و سنگ حاجب حالب دیستال کوچک تر از۱۰ میلی متر داشتند، در مطالعه آینده نگر وارد شدند. آن ها بر اساس پرتونگاری مثانه، حالب، کلیه KUB (Kidney Ureter Bladder)و سونوگرافی و در مواردی (Intravenouse Peylography) IVP تشخیص داده شدند. بیماران به طور تصادفی به دوگروه تقسیم شدند؛ گروه A شامل ۴۵ بیمار با متوسط سن ۱۰.۵±۳۷ سال بود که ترامادول خوراکی (mg ۵۰، ۲ بار در روز) و هیدروکلروتیازید خوراکی (mg ۵۰ روزانه) به مدت۲۱ روز دریافت می کردند.گروه B نیز شامل۴۰ بیمار با متوسط سن ۹.۲± ۳۵ سال بود که همان رژیم همراه با متیل پردنیزولون استات عضلانی (mg ۴۰ در روزهای اول و هفتم و چهاردهم) دریافت می کردند. همه بیماران مجددا پس از ۲۱ روز با معاینه بالینی وKUB ارزیابی شدند.یافته ها: متوسط اندازه سنگ درگروه A ۵.۲ میلی متر و درگروه B، ۵.۸ میلی متر بود (p>۰.۰۵) میزان دفع سنگ در پایان روز بیست و یکم به ترتیب در گروه A و B (۴۴.۴ درصد) ۲۱ مورد و (۸۸ درصد) ۳۲ بود. تفاوت معنی داری در میزان عاری شدن ازسنگ بین دو گروه مشاهده شد (p<۰.۰۰۱).استنتاج : به نظر می رسد استفاده از پردنیزولون استات همراه با ترامادول و هیدروکلروتیازید در سنگ های دیستال حالب منجر به افزایش میزان عاری شدن از سنگ می شود.

کلیدواژه ها:

Renal colic ، Methylprednisolon ، Ureteral stone ، سنگ حالب دیستال ، متیل پردنیزولون ، قولنج کلیه ، میزان عاری شدن از سنگ