بررسی رابطه عدالت سازمانی و سرمایه های اجتماعی کارکنان در شرکت توزیع برق استان کردستان

اساسی ترین معرفت در ادیان آسمانی، شناخت خداوند به عنوان «امرکننده به عدل» و «به پادارنده عدل» است که اساس رابطه انسان با خدا نیز هست. عدل در مفهوم اجتماعی، هدف نبوت و به مفهوم فلسفی، مبنای معاد است. عدالت و اجرای آن یکی از نیازهای اساسی و فطری انسان است که همواره در طول تاریخ، بستری مناسب جهت توسعه جوامع انسانی، فراهم کرده است. پژوهش های انجام گرفته نشان می دهند عدالت سازمانی پیش بینی کننده بسیاری از متغیرهای دیگر سازمانی است که یکی از مهم ترین پیامدهای عدالت سازمانی، ارتقای سرمایه های اجتماعی و به تبع آن افزایش بهره وری کارکنان سازمان است. این مقاله رابطه عدالت سازمانی و سرمایه اجتماعی را به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر ارتقای بهره وری کارکنان شناسایی و تحلیل می کند. عدالت سازمانی به عنوان متغیر مستقل شامل بعدهای عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت مراوده ای و ابعاد و مراتب سرمایه اجتماعی به عنوان متغیر وابسته شامل: قابلیت اعتماد، مشارکت مدنی و روحیه کار تیمی، بخشش و روحیه داوطلبی، توانایی برقراری روابط اجتماعی غیررسمی، تنوع در معاشرت ها و دوستی ها، و مشارکت های سیاسی و اجتماعی است. براساس نتایج پژوهش و با توجه به میانگین ۸۸/۳ درصدی عدالت سازمانی و ۵۵/۳ درصدی سرمایه اجتماعی کارکنان که هر دو بالاتر از حد مفروض ۳ بودند، همبستگی معناداری بین عدالت سازمانی و سرمایه اجتماعی به عنوان عامل موثر بر بهره وری کارکنان ثابت شد.

کلیدواژه ها:

بهره وری کارکنان ، سرمایه اجتماعی ، عدالت سازمانی