مطالعه فراوانی و توزیع تاشدگی وردایست و تغییرات فصلی آن در سال های ۲۰۱۳-۲۰۱۵ با تاکید بر منطقه جنوب غرب آسیا
محل انتشار: مجله فیزیک زمین و فضا، دوره: 44، شماره: 3
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 60
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JESPHYS-44-3_009
تاریخ نمایه سازی: 7 آبان 1402
چکیده مقاله:
هدف این پژوهش مطالعه فراوانی و توزیع جهانی رخداد تاشدگی وردایست، با تاکید بر منطقه جنوب غرب آسیا، و همچنین تغییرات فصلی آن در فاصله سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ است. بدینمنظور میدانهای اولیه از قبیل باد، دما و ارتفاع ژئوپتانسیلی از دادههای بازتحلیل Interim) ECMWF (ERA- اخذ و میدانهای ثانویه مانند تاوایی پتانسیلی (PV) و دمای بالقوه (θ) محاسبه شده است. تشخیص تاشدگی وردایست دینامیکی بر اساس الگوریتم توسعهیافته روش اسپرنگر و همکاران (۲۰۰۳) و گری (۲۰۰۳) و با استفاده از نیمرخ قائم در هر یک از نقاط شبکه انجام شده است. توزیع زمانی- مکانی تاشدگیها نشان میدهد که فراوانی تاشدگی در عرضهای جنبحارهای و میانی (بین ۲۰ تا ۴۰ درجه) در هر دو نیمکره شمالی و جنوبی بیشتر است و در نیمکره زمستانه نیز این تاشدگیها از فراوانی بیشتری برخوردارند. منطقه جنوب غرب آسیا در تمام طول سال دارای بیهنجاری مثبت فراوانی تاشدگی نسبت به مقدار میانگین نیمکره شمالی است. میزان بیهنجاری یاد شده در این منطقه طی فصل های مختلف سال متفاوت است و در فصل تابستان همزمان با شکلگیری واچرخند موسمی بر روی عرضهای جنبحارهای اقیانوس هند، فراوانی تاشدگی وردایست به شدت افزایش مییابد. بیشترین بیهنجاری مثبت در ماه ژوئن و در دو کانون، یکی بر روی ایران-افغانستان و دیگری در شرق مدیترانه اتفاق میافتد. مطالعه موردی انجام شده در ژوئن ۲۰۱۵ تشکیل دو هسته جریان جتی قوی در منطقه را نشان میدهد و بررسی نقشههای نیمرخ قائم میدانهای باد افقی، دمای بالقوه و PV مربوط به این ماه نیز وجود دو ناحیه اصلی تاشدگی وردایست واقع در غرب این دو هسته جریان جتی و در زیر آن و همچنین وجود دو ناحیه کژفشاری بارز (طبق توازن باد گرمایی) در محل تشکیل تاشدگیها را به خوبی تایید میکند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Reza Borhani
دانشجوی دکتری، گروه فیزیک فضا، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران
Farhang Ahmadi-Givi
دانشیار، گروه فیزیک فضا، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران
Sarmad Ghader
دانشیار، گروه فیزیک فضا، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران
Alireza Mohebalhojeh
استاد، گروه فیزیک فضا، موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :