تاثیر مدیریت مصرف منابع پتاسیمی بر برخی ویژگی های کمی و کیفی گندم پائیزه

بمنظور بررسی تاثیر مدیریت مصرف منابع پتاسیمی در زراعت گندم­آبی، آزمایشی در دو مزرعه (۱ و ۲) به ترتیب با مقادیر پتاسیم قابل­دسترس ۱۲۵ و۴۱۲ میلی­گرم بر­کیلوگرم، در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار در سال زراعی ۹۷-۱۳۹۶ در ارومیه انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: (۱) شاهد (مصرف عناصر پایه برمبنای آزمون خاک به­جز پتاسیم)؛ (۲) شاهد+ مصرف پتاسیم از منبع سولفات­پتاسیم قبل از کاشت؛ (۳) شاهد+ مصرف ۵۰% پتاسیم از منبع سولفات­پتاسیم قبل از کاشت و ۵۰% باقیمانده از منبع کلرورپتاسیم؛ (۴) شاهد+ مصرف ۵۰% پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم قبل از کاشت و ۵۰% باقیمانده از منبع سولوپتاس؛(۵) شاهد+ مصرف۵۰% پتاسیم از منبع سولفات­پتاسیم قبل از کاشت و ۵۰% باقیمانده از منبع سولفات­پتاسیم حاوی کلات­روی بودند. نتایج نشان داد که در مکان (۱) پتاسیم، اثر بخشی معنی­داری بر عملکرد و پروتئین دانه گندم داشت. در این مکان، تیمار پنجم در مقایسه با سایر تیمارها، باعث افزایش بیشتر عملکرد دانه، پروتئین دانه و غلظت روی دانه گندم شد. مصرف تقسیطی پتاسیم، نسبت به مصرف قبل از کاشت، میزان کارایی کود پتاسیمی را افزایش داد. درحالی­که کارایی پتاسیم در تیمار دوم برابر پنج کیلوگرم بر کیلوگرم بود، در تیمارهای سوم و چهارم به شش و در تیمار پنجم به هشت کیلوگرم بر کیلوگرم بهبود یافت. در مکان (۲) مصرف کودهای حاوی این عنصر بر عوامل مذکور کم تاثیر بود. بطور کلی، چنین نتیجه­گیری می­شود که در مکان (۱)، با اعمال مصرف بهینه­کودی (تیمار ۳) عملکرد هکتاری گندم ۱۳۰۰ کیلوگرم بر هکتار نسبت به شاهد، افزایش یافت. درحالی که، سولفات­پتاسیم حاوی کلات­روی در تیمار (۵)، افزایش ۱۱ درصدی عملکرد و ۶۰ درصدی کارایی کود را حتی نسبت به تیمار (۳) موجب شد.

کلیدواژه ها:

پروتئین دانه گندم ، سولفات پتاسیم حاوی کلات روی ، عملکرد دانه ، کارایی کود