بررسی زیست محیطی سفره های آب زیرزمینی منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس

میدان گازی پارس جنوبی یکی از بزرگترین میدان های گازی جهان به حساب می آید. آلودگی ناشی از تولید و انتقال مواد شیمیایی گوناگون قشر سطحی آبرفت ها را آلوده می کند که به همراه نفوذ ریزش های آسمانی و یا رواناب های سطحی به سفره های آب زیرزمینی منطقه می رسد. علاوه بر این بهره برداری از منابع آب زیرزمینی منطقه در چند سال گذشته، به علت تقاضای روزافزون به آب شرب و نیاز طرح های عمرانی، افزایش چشمگیری یافته است. این پژوهش به بررسی زیست محیطی سفره های آب زیرزمینی منطقه پرداخته و راهکارهای مقابله با افت سطح آب و آلودگی های موجود را با تهیه نقشه هم ژرفا، هم سولفات، هم کلر، هم نمک، هم سختی و قابلیت هدایت الکتریکی آب زیرزمینی منطقه پارس، ارائه نموده است. نتایج نشان می دهد آلودگی خاک منطقه با فلزات سنگین یک مشکل جدی و در حال گسترش است، که در آینده آبخوان های منطقه را تحت تاثیر قرارخواهدداد. همچنین مقدار تغذیه آبخوان های دشت عسلویه حدود ۵/۴ میلیون متر مکعب در سال است که در شرایط کنونی بیش از ۳ میلیون متر مکعب آن بصورت غیراصولی برداشت می شود. ضریب ذخیره بادزن های آبرفتی حدود ۵ درصد، در دشت سیلابی حدود یک درصد و در سایر نقاط کمتر از یک درصد است بنابراین امکان ذخیره آبخوان های منطقه کم است و نمی توان حجم قابل ملاحظه ای آب در این آبخوان ها ذخیره و یا از آن ها برداشت نمود. نیازهای آبی منطقه در آینده از منابع آب بیرون منطقه تامین خواهدشد، ولی اجرای این کار به زمان زیادی نیاز دارد. در این دوره باید نیازهای آبی منطقه از این منابع آب زیرزمینی تامین شود.

کلیدواژه ها:

منطقه پارس ، تزریق ، افت ، فلزات سنگین ، رواناب سطحی