کاربرد داده های سنجش از دور(RS) و سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) در استخراج نقشه های کاربری اراضی شهر شیراز

افزایش جمعیت و پیشرفت فن اوری سبب گردیده است تا بشر جهت رفع نیازهای بی انتهای خود اقدام به تخریب طبیعت و تغییر نوع پوشش طبیعی نماید. امروزه استفاده از تصاویر ماهواره ای چند زمانه و نقشه های رقومی کاربرد گسترده ای یافته است. از این طریق می توان نوع کاربری اراضی و نیز شدت تغییرات کاربری اراضی را مشخص و پیامدهای مربوطه را در محیط مورد بررسی قرار داد. فن اوری دورسنجی از جمله ابزارهای نوینی است که دست یابی و استخراج اطلاعات پایه را برای مدیریت منابع زمین میسر می سازد. متدلوژی مورد استفاده برای سنجش از دور، توسعه بر اساس تصحیح هندسی، بازسازی مکانی و طیفی تصاویر ماهواره ای قابل دسترس بر مبنای تکنیک های طبقه بندی نظارت شده بیش ترین شباهت و مقایسه پس از طبقه بندی می باشد. در این تحقیق نقشه های کاربری اراضی در سه دوره زمانی با استفاده از داده های سنجنده های ETM ۲۰۰۰، TM ۱۹۰۰ وIRS ۲۰۰۹ در پنج کلاس کاربری، تهیه گردید. بر طبق نتایج حاصل شده سطح پوشش طبیعی باغ در طی دوره های زمانی مورد بررسی کاهش یافته است. به طوری که از ۲۹۷۲ هکتار در سال ۱۹۹۰ به ۱۶۱۲ در سال ۲۰۰۹ رسیده است. در حالی که سطح اراضی شهری از ۹۱۷۹ در سال ۱۹۹۰ به ۱۴۵۹۱ هکتار در سال ۲۰۰۹ افزایش یافته است. در طی دوره زمانی ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۹ سطحی حدود ۷۹۰ هکتار از اراضی کشاورزی و سطحی معادل با ۶۷۰ هکتار از اراضی پوشش طبیعی باغ به اراضی شهری تغییر کاربری یافته اند. به طور کلی در مجموع ۳۱۵ هکتار در طی سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۹ پوشش طبیعی باغ به پوشش کشاورزی تبدیل شده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، سنجش از دور. ، شناسایی تغییرات ، کاربری اراضی ، محیط زیست