کاربرد توام قارچ آنتاگونیست و علف کش برای کنترل تلفیقی بیماری های پژمردگی ورتیسلیومی و مرگ گیاهچه در مزارع پنبه ی مغان و نیشابور

با توجه به زیان های فراوان سموم شیمیایی مورد استفاده در کشاورزی از جمله زراعت پنبه، انجام تحقیقات در زمینه ی روش های مبارزه تلفیقی با بیماری های مهم پژمردگی ورتیسلیومی و مرگ گیاهچه رایزوکتونیایی پنبه امری ضروری است. در این تحقیق، بررسی تاثیر تلفیق دو روش مبارزه بیولوژیکی (استفاده از قارچ های آنتاگونیست) و شیمیایی (کاربرد علف کش ها) بر روی بیماری های مذکور و برخی صفات رویشی پنبه در مزارع مغان و نیشابور صورت پذیرفت. هر آزمایش در قالب طرح آماری اسپلیت پلات با فاکتور اصلی علف کش های رایج شیمیایی (سونالان، ترفلان و بدون علف کش) در سه سطح و فاکتور فرعی قارچ های آنتاگونیست (Trichoderma harzianum و Talaromyces flavus) در ده سطح با چهار تکرار صورت پذیرفت. میانگین نتایج به دست آمده از دو منطقه نیشابور و مغان نشان داد که فاکتور اصلی علف کش به تنهایی موجب افزایش عملکرد کل به میزان ۲۳/۱۶ درصد گردیده و فاکتور فرعی قارچ آنتاگونیست به تنهایی موجب کاهش شاخص بیماری پژمردگی ورتیسلیومی به میزان ۸۸/۳۳ درصد، کاهش درصد مرگ گیاهچه به میزان ۳۲/۲۴ درصد و افزایش عملکرد کل به میزان ۰۸/۱۵ درصد شده است. در حالی که تاثیر توام دو فاکتور اصلی علف کش و فرعی قارچ آنتاگونیست به صورت کاهش ۸۶/۳۷ درصدی شاخص پژمردگی ورتیسلیومی، کاهش ۸۵/۶۸ درصدی مرگ گیاهچه و افزایش ۸۳/۲۲ درصدی عملکرد کل مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

پژمردگی ورتیسلیومی ، پنبه ، علف کش ، قارچ آنتاگونیست ، کنترل تلفیقی و مرگ گیاهچه