اثر بخشی مداخله حرکتی ریتمیک مبتنی بر ذهن آگاهی بر ذهن آگاهی زنان دارای اختلالات روان تنی

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی برنامه حرکتی ریتمیک مبتنی بر ذهن آگاهی بر ذهن آگاهی و اختلالات روانتنی زنان تدوین شد. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با دوگروه پیش آزمون وپس آزمون بود.در این مطالعه تعداد ۳۰ نفر زن ۲۰ تا ۵۰ سال از میان اعضای باشگاه های ورزشی غرب تهران به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب وسپس به طور تصادفی در دوگروه تجربی وگواه گمارده شدند. گروه مداخله به مدت هشت هفته در جلسات آموزشی حرکتی ریتمیک وهمچنین ذهن آگاهی شرکت کردند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله با پرسش نامه های ذهن آگاهی ۵ عاملی بایر ۲۰۰۶ و پرسش نامه اختلالات روانتنی تاکاتا وساکاتا ۲۰۰۴ ارزیابی شدند. داده های جمع آوری شده با روش آمار توصیفی و استنباطی (کوواریانس) تجزیه تحلیل شدند.نتایج تحلیل کوواریانس ANOVA تک راهه حاکی از معناداری آماری با ۰/۹۵ اطمینان وبیانگر شدت اثر مداخله بر ذهن آگاهی افراد گروه مداخله براساس مقیاس کوهن دردامنه کوچک تا متوسط بود . به علاوه یافته ها نشان داد که مداخله بر زیر مولفه توصیف ،مشاهده،آگاهی،قضاوت وواکنش پذیری تاثیر معنادار در سطح (F=۱۵/۳۶,P<۰/۰۰۱) داشته و شدت اثر ۰/۳۶ در مولفه های فوق در دامنه کوچک تا متوسط است. همچنین گروه تجربی بعداز مداخله با ۰/۹۵ اطمینان (F=۱۵/۳۶) تفاوت معناداری را نشان می دهند و اندازه شدت اثر ۴۶% %در این گروه براساس مقیاس کوهن در دامنه کوچک تا متوسط قرار داردو اختلالات روانتنی کمتری گزارش کرده اند.به نظر می رسد مداخله حرکتی- ریتمیک برذهن آگاهی واختلالات روان تنی اثر دارد و می تواند در موقعیت های مشابه کاربرد داشته باشد.

کلیدواژه ها:

اختلالات روانتنی ، مداخله حرکتی ریتمیک ، ذهن آگاهی