ارزیابی مهارت های ارتباطی و پیشگویی تاثیر هوش هیجانی بر مولفه های آن در کارکنان نظام سلامت در استان کردستان

مقدمه و هدف: شواهد نشان می دهد، سطح بالای هوش هیجانی در کارکنان مراقبت های بهداشتی منجر به ارتباط بهتر با بیماران و درنهایت رضایتمندی آنان می شود. در این راستا و با توجه به ارتباط غیرقابل انکار و پیچیده هوش هیجانی و مهارت های ارتباطی، پژوهش حاضر طراحی و اجرا گردید. روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی است. مشارکت کنندگان پژوهش، ۱۲۱ نفر از مراقبین و بهورزان شهرستان های قروه و دهگلان بودند. ابزار جمع آوری داده ها شامل چک لیست ارزیابی مهارت های ارتباطی به شیوه مشاهده، پرسش نامه های استاندارد مهارت های ارتباطی کویین دام و هوش هیجانی شیرینگ به روش خود اظهاری است. جهت آنالیز داده ها، آمار توصیفی، تحلیل واریانس و رگرسیون خطی انجام گردید. یافته ها: نتایج خوداظهاری هوش هیجانی و مهارت های ارتباطی نشان داد، تنها ۸۲ درصد آزمودنی ها هوش هیجانی بالا و ۲/۲۳ درصد مهارت های ارتباطی بالا داشتند. ارزیابی مهارت های ارتباطی با شیوه مشاهده نشان داد که کارکنان درزمینه معرفی خود به مراجعین، توضیح روند درمان و حفظ آرامش مراجعین نمره پایینی را کسب کرده اند. ۷/۰۴% مهارت گوش کردن فعال را دارا بودند. ضرایب تعیین رگرسیونی نشان داد ۸۶ درصد از واریانس هوش هیجانی به متغیر مهارت های ارتباطی مربوط است. نتیجه گیری: در کل، یافته های پژوهش حاضر بیانگر سطح متوسط هوش هیجانی و مهارت های ارتباطی در بهورزان و مراقبین سلامت است. در رابطه با ضعف های ارتباطی مشاهده شده در ابعاد عاطفی، مداخله موثر در مشارکت کنندگان پژوهش توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

Emotional intelligence ، Communication skills ، Health care workers ، Health workers ، هوش هیجانی ، مهارت های ارتباطی ، مراقبین سلامت ، بهورزان