اثربخشی بازی درمانی بر بهبود تنظیم هیجان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان وابسته به بازی های آنلاین

زمینه و هدف: استفاده از بازی های آنلاین پیامدهای هیجانی و اجتماعی منفی زیادی دارد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی بر بهبود تنظیم هیجان و سازمینه و هدف: استفاده از بازی های آنلاین پیامدهای هیجانی و اجتماعی منفی زیادی دارد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی بر بهبود تنظیم هیجان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان وابسته به بازی های آنلاین انجام شد. روش پژوهش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی ناحیه ۲ شهر ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند. حجم نمونه بر اساس نرم افزار G Power برای هر گروه ۱۵ نفر تعیین که این تعداد با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت بازی درمانی قرار گرفت و در این مدت گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده ها با پرسشنامه اعتیاد به بازی های آنلاین (وانگ و چانگ، ۲۰۰۲)، پرسشنامه تنظیم هیجان برای کودکان و نوجوانان (گیولن و تاف، ۲۰۱۲) و مقیاس سازگاری اجتماعی کودکان (دخانچی، ۱۳۷۷) گردآوری و با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی در نرم افزار SPSS-۲۶ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بازی درمانی باعث بهبود تنظیم هیجان (ارزیابی مجدد و سرکوبی) و سازگاری اجتماعی دانش آموزان وابسته به بازی های آنلاین انجام شد و نتایج در مرحله پیگیری نیز حفظ شد (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده اثربخشی بازی درمانی و ماندگاری آن بر بهبود تنظیم هیجان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان وابسته به بازی های آنلاین بود. بنابراین، متخصصان و درمانگران برای بهبود ویژگی های روانشناختی به ویژه برای بهبود تنظیم هیجان و سازگاری اجتماعی می توانند از روش بازی درمانی در کنار سایر روش های درمانی استفاده کنند.زگاری اجتماعی دانش آموزان وابسته به بازی های آنلاین انجام شد. روش پژوهش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی ناحیه ۲ شهر ساری در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بودند. حجم نمونه بر اساس نرم افزار G Power برای هر گروه ۱۵ نفر تعیین که این تعداد با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت بازی درمانی قرار گرفت و در این مدت گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده ها با پرسشنامه اعتیاد به بازی های آنلاین (وانگ و چانگ، ۲۰۰۲)، پرسشنامه تنظیم هیجان برای کودکان و نوجوانان (گیولن و تاف، ۲۰۱۲) و مقیاس سازگاری اجتماعی کودکان (دخانچی، ۱۳۷۷) گردآوری و با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی در نرم افزار SPSS-۲۶ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بازی درمانی باعث بهبود تنظیم هیجان (ارزیابی مجدد و سرکوبی) و سازگاری اجتماعی دانش آموزان وابسته به بازی های آنلاین انجام شد و نتایج در مرحله پیگیری نیز حفظ شد (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده اثربخشی بازی درمانی و ماندگاری آن بر بهبود تنظیم هیجان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان وابسته به بازی های آنلاین بود. بنابراین، متخصصان و درمانگران برای بهبود ویژگی های روانشناختی به ویژه برای بهبود تنظیم هیجان و سازگاری اجتماعی می توانند از روش بازی درمانی در کنار سایر روش های درمانی استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

Play therapy ، Emotion regulation ، Social adjustment ، Students addicted to online games ، بازی درمانی ، تنظیم هیجان ، سازگاری اجتماعی ، اعتیاد به بازی های آنلاین