اثربخشی درمان پذیرش و تعهد در تاب آوری و سلامت روان پرستاران شاغل در بخش های کرونا بیمارستان تامین اجتماعی شهر قزوین در سال ۱۴۰۲

مقدمه و هدف: پرستاران به عنوان اولین گروه در خط مقدم مواجهه با پاندمی کووید - ۱۹ حضور دارند، لذا انجام مداخلات روان درمانی در این گروه شغلی می تواند مفید واقع شود. بدین منظور مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان پذیرش و تعهد در تاب آوری و سلامت روان پرستاران شاغل در بخش های کرونا بیمارستان تامین اجتماعی شهر قزوین در سال ۱۴۰۲ انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه همراه با دوره پیگیری بود. جامعه پژوهش حاضر شامل تمامی پرستاران شاغل در بخش کرونای بیمارستان تامین اجتماعی شهر قزوین (۱۶۸ نفر) در شش ماه نخست سال ۱۴۰۲ بودند؛ که ۳۰ نفر از پرستاران جامعه هدف به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه های تاب آوری (کونور و دیویدسون،۲۰۰۳) و سلامت روان (گلدبرگ،۱۹۷۲) بودند. گروه آزمایش در ۸ جلسه گروه درمانی مبتنی بر برنامه پذیرش و تعهد شرکت کردند، درحالی که گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بین گروهی با رعایت پیش فرض های آماری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به صورت معناداری باعث افزایش تاب آوری و سلامت روان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد؛ و این نتایج در دوره پیگیری تداوم داشته است (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: بهبود مهارت ها با استفاده از آموزش پذیرش و تعهد می تواند به عنوان یک روش موثر برای افزایش تاب آوری و سلامت روان پرستاران موردتوجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Acceptance and Commitment Therapy ، Resilience ، Mental health ، Nurses ، Corona ، پذیرش و تعهد ، تاب آوری ، سلامت روان ، پرستاران ، کرونا.