نقش آموزش شهروندی در سازگاری و بهزیستی دوره ابتدایی

آموزش انسآن ها، مهم ترین مساله جوامع مختلف است. آموزش و پرورش زمانی در رسیدن به اهدافش موفق خواهد بود که بتواند شهروندانی آگاه، مسئول و خلاق بپرورد و این میسر نیست مگر از طریق آموزش بهینه شهروندی و نیز ارتقا فرهنگ شهروندی، سازگاری و بهزیستی روانی. مقاله حاضر با هدف بررسی نقش آموزش شهروندی در سازگاری و بهزیستی دوره ابتدایی انجام شده است. این مطالعه به صورت مرور نظام دار و با بهره گرفتن از نتایج پژوهش ها در سایت های علمی معتبر انجام شده است، نظام های آموزش وپرورش کشورهای مختلف جهان رویکردهای متفاوتی برای همنوایی با جامعه جهانی در بعد آموزش های شهروندی و توجه به سازگاری و بهزیستی روان شناختی که به عنوان رشد استعدادهای واقعی هر فرد تعریف می شود و تلاشی است برای کمال در جهت تحقق توانایی های بالقوه واقعی فرد، اتخاذ کرده اند. بدیهی است اثربخشی این آموزش ها بین گروه هایی که در آستانه جامعه پذیری هستند و آمادگی بیشتری برای پذیرش و فراگیری دارند، از اولویت و اهمیت بیشتری برخوردار است. یونسکو آموزش فرهنگ شهروندی را آموزش کودکان و نوجوانان از ابتدای کودکی با هدف روشن کردن و آشنایی آنان برای مشارکت در تصمیم گیری های مرتبط با جامعه معرفی کرده است و بیان اینکه این آموزش ها بدون درک و در نظر گرفتن مفهوم فرهنگ، درک شدنی نیست، به ضرورت توجه به مفهوم ملحوظ داشتن تفاوت های فرهنگی در آموزش اشاره دارد. نتایج مقاله حاضر نشان داد که مداخله آموزشی مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده در ارتقای رفتار شهروندی و به طبع آن، در سازگاری و بهزیستی دانش آموزان موثر بوده است. یافته های مطالعه بر لزوم لحاظ کردن آموزش شهروندی در برنامه های درسی مدارس تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، شهروندی ، سازگاری ، بهزیستی ، دوره ابتدایی