اثربخشی طرحواره درمانی بر تاب آوری و سازگاری اجتماعی در نوجوانان دختر دبیرستان دانش شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر سطح تاب آوری و سازگاری اجتماعی در نوجوانان دختر دبیرستاندانش شهر اهواز بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری اینپژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستان دخترانه دانش واقع در شهر اهواز درنظر گرفته شد و از بین آن ها ۶۰ نفر بهروش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. سپس در دو گروه ۳۰ نفره آزمایش و کنترل به صورت تصادفی قرار گرفتند. شیوهنامه ده جلسه ای طرحواره درمانی بر پایه الگوی یانگ بر روی گروه آزمایشی اجرا گردید. هر دو گروه در مرحله پیش آزمون وپس آزمون مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و سازگاری اجتماعی بل (۱۹۶۱) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل کوواریانسنشان داد که طرحواره درمانی بر سطح تاب آوری و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، طرحواره درمانی ، سازگاری اجتماعی