بررسی و تحلیل روابط جغرافیایی - سیاسی ترکیه و سوریه در جنوب غرب آسیا، مبتنی بر دکترین عمق استراتژیک و نئوعثمانیسم

مناسبات ژئوپلیتیکی بین ترکیه با جمهوری عربی سوریه، بعد از ۲۰۰۳ میلادی و آغاز زمامداری حزب عدالت و توسعه در این کشور، روند متفاوتی داشته است. تا قبل از ۲۰۱۱ و آغاز بحران داخلی سوریه، روابط دو کشور در ابعاد مختلف، بهبود و توسعه یافت اما بعد از این مقطع، به رویکردی تقابلی تبدیل شد و تا حضور نظامی ترکیه در سوریه کشیده شد. این پژوهش با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با مبنا قراردادن دکترین عمق استراتژیک و نئوعثمانیسم به بررسی این روابط پرداخته است و پس از انجام تحقیق مشخص گردید که در مقطع قبل از ۲۰۱۱ ،بدلیل منافع ژئواکونومیک و سیاسی ترکیه در سوریه و نقش مهم این کشور در ژئوپلیتیک انرژی آنکارا، اتخاذ دکترین عمق استراتژیک و نئوعثمانیسم منجر به بهبود روابط دوجانبه شده است و بعد از ۲۰۱۱ بدلیل متغیرهایی مانند نگرانی از تغییر جغرافیای سیاسی منطقه، ظهور داعش و تامین منافع ملی ترکیه از طریق همگرایی با دول مخالف اسد، ژئوپلیتیک انرژی و نگرانی از جایگزینی ایران، اهتمام برای ایجاد منطقه حائل در شمال سوریه، تلاش برای ایجاد مدل حکومتی سکولار سنی مذهب و توسعه عمق استراتژیک ترکیه، باعث تنش در روابط این کشور با سوریه شده است.